آنجا باشد... و تعبير اهل البيت درباره خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم متعارف شده است.
ابن منظور در لسان العرب گويد: (بيت از شعر از بيت به معناى خيمه گرفته شده است، زيرا بيت شعر كلام را پيوسته مى سازد چنان كه بيت اهل خود را).
علامه طباطبائى رحمه الله گويد: با توجه به بيانات گذشته معلوم مى شود كه لفظ (اهل بيت) در عرف قرآن اسم خاصى است براى آن پنج نفر، يعنى پيامبر، على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام و به غير آنان اطلاق نمى گردد گرچه از خويشان نزديك آن حضرت باشند هر چند به حسب عرف عام بر خويشان او اطلاق گردد). (1) قوى ترين دليل بر آن كه مراد از اهل بيت خمسه طيبه و ساير امامان معصوم عليهم السلام اند كارى است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم پس از نزول آيه (وأمر أهلك بالصلاة واصطبر عليها) (2) انجام مى داد، زيرا آن حضرت پس از نزول اين آيه بر خانه اميرمؤمنان و فاطمه عليهما السلام مى گذشت و مى فرمود: نماز! خدا شما را رحمت كند، انما يريد الله...
خواننده عزيز و هوشمند آگاه است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم از همه مردم حكيم تر، درست انديش تر، معصوم تر، منظم تر و در علم و عمل از همه شايسته تر است. پس بايد اين كار او كه تا شش يا هشت يا نه يا هجده ماه و يا تا پايان عمر (چنان كه روايت آن از قمى خواهد آمد) استمرار داشته است روى مصلحتى مهم و حكمتى كامل بوده باشد، زيرا عمل آن حضرت حق وجدى است و شوخى و سرسرى نيست، زيرا او شهر حكمت و معرفت و حقيقت است، و گويى كه آن حضرت با اين نوع گفتار و عمل تا پايان عمر شريف خويش مى خواست به