اين حالت گاه در ظاهر آن چيز است مانند رجاست خوك، و گاه به حسب باطن آن است و آن رجاست و قذارت معنوى است مانند شرك و كفر... و هر چه باشد رجس يك ادراك نفسانى و اثرى ادراكى و شعورى است كه از تعلق قلب به اعتقاد باطل يا عمل زشت بر مى خيزد.
رجسى كه در اين آيه است و با الف و لام معرفه شده است گرچه ذاتا افاده عموم نمى كند، زيرا در سياق اثبات به كار رفته (نه سياق نفى) اما از آن رو افاده عموم مى كند كه مفعول اذهاب قرار گرفته است، زيرا اذهاب در معناى سلب و نفى رجس است، وسلب مطلق آن مصداق نمى يابد مگر با انتفاء هر فردى از رجس، به ويژه كه در اين آيه به ضميمه ويطهركم تطهيرا آمده است، زيرا معلوم است كه تطهير به بردن بخشى از پليديها حاصل نمى شود. بنابر اين، آيه كريمه دلالت دارد بر پاكى اهل بيت عليهم السلام از هر رجسى كه عنوان رجس بر آن صدق كند و بتوان آن را رجس ناميد، خواه گناه باشد يا غير گناه، بلكه هرگونه پيروى هواى نفس گر چه در مباحات باشد رجس ناميده مى شود و اهل بيت از آن مبرا هستند.
5 - اهل البيت: راغب در مفردات گويد: اهل مرد كسانى هستند كه در نسب يا دين و مانند آن مثل حرفه و خانه و شهر با او گرد آيند. پس اهل مرد در اصل كسانى هستند كه در يك خانه با او گرد آيند، آن گاه در معناى مجازى به كار رفته و به كسانى كه در نسب با وى يكى باشند گفته شده است. و (اهل بيت) هر گاه به طور مطلق گفته شود درباره خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم معروف است به دليل آيه تطهير.
و نيز در ماده (بيت) گويد: (اصل بيت جايى است كه انسان هنگام شب در آن مأوى مى گزيند) چنان كه (بات) درباره ماندن در شب و (ظل) درباره ماندن در روز به كار مى رود.
سپس كلمه بيت درباره مسكن گفته مى شود بدون در نظر گرفتن آن كه شب در