14 - و فرمود: دوستى على آتش دوزخ را خاموش مى كند. (1) 15 - و فرمود: هر كه على را دوست بدارد فرشته اى از زير عرش او را ندا مى دهد كه اى بنده خدا عمل را از سر بگير كه خداوند همه گناهان (گذشته) تو را بخشيد. هش داريد كه هر كه على را دوست بدارد از دنيا بيرون نرود تا از آب كوثر بنوشد و از ميوه درخت طوبى بخورد و جاى خود را در بهشت ببيند. آگاه باشيد كه هر كه على را دوست بدارد و ولايت او را بپذيرد خداوند برات بيزارى از آتش دوزخ و جواز عبور از صراط و امان نامه از عذاب را براى او بنويسد. (2) 16 - و فرمود: همانا شأن على عظيم است، حال على جليل است، وزنه على سنگين است، دوستى على را در ترازوى عمل كسى ننهند جز آن كه بر بديهايش رجحان يابد، و دشمنى او را در ترازوى عمل كسى ننهند جز آن كه بر نيكيهايش سنگينى كند. (3) 17 - و فرمود: اى على، دوستى تو تقوا و ايمان است، و دشمنى تو كفر و نفاق. (4) 18 - و فرمود: دوستى على نعمت است و پيروى او فضيلت... اگر بنا بود پس از من به كسى وحى شود بى گمان به او وحى مى شد، خداوند انجمنها را به او زينت داد، سپاهيان را به او گرامى داشت، سرزمينها را به او سبز و خرم كرد، و لشكريان را به او عزت بخشيد... (5) 19 - و فرمود: هيچ بنده اى و كنيزى (مرد و زنى) نميرد و در دل به وزن دانه اى