22 - امام صادق عليه السلام فرمود: هر كه درباره كفر دشمنان ما و ستمكاران به ما شك كند خود كافر است. (1) خواننده گرامى با دقت نظر در اين اخبار به يقين خواهد دانست كه مخالفان ولايت امير مؤمنان عليه السلام از اسلام بر كنارند گرچه شهادتين گويند، و در كنار اين اخبار كه نمى است از يم و مشتى از خروار، گروهى از عالمان شيعه اماميه نيز حكم به كفر مخالفان آن حضرت و ديگر امامان معصوم عليهم السلام نموده اند، ولى بيشتر آنان گفته اند: اين مخالفان در باطن و نفس الامر كافر و در ظاهر مسلمانند تا هم فرقى ميان اقرار به شهادتين و عدم اقرار به آن باشد و هم عنايتى به مؤمنان شده و تكليفشان آسان گردد، زيرا ناگزيرند با آنان معاشرت كنند و در اماكن شريفه مانند كعبه معظمه و مدينه منوره با آنان مخالطه و آميزش داشته باشند، اگر چه عذاب اين مخالفان در روز قيامت از كافران و مشركان بيشتر است.
ما در اينجا براى توضيح بيشتر نخست حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در اين زمينه مى آوريم و سپس به نقل گفتار فقهاى اماميه - رضوان الله عليهم اجمعين - مىپردازيم.
ابن عباس گويد: نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بودم كه على بن ابى طالب عليه السلام با خشم و عصبانيت از راه رسيد، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به او فرمود: از چه خشمگينى؟ پاسخ داد: پسر عموهاى شما مرا درباره شما مىآزارند و زخم زبان مى زنند. رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم با حالت خشم برخاست و فرمود: اى مردم، هر كه على را بيازارد مرا آزرده است، على نخستين ايمان آورنده از شماست و وفادارترين شما به عهد خداست. اى مردم، هر كه على را بيازارد، در قيامت يهودى يا نصرانى بر انگيخته مى شود.
جابر بن عبد الله انصارى گفت: گرچه گواهى دهد كه جز خداى يكتا خدايى