است اگر امانت گذار ديوانه باشد.
مسأله 2383 - كسى كه نمى تواند امانت را نگهدارى نمايد، در صورتى كه امانت گذار ملتفت حال او نباشد، نبايد امانت را قبول كند.
مسأله 2384 - اگر انسان به صاحب مال بفهماند كه براى نگهدارى مال او حاضر نيست، چنانچه او مال را بگذارد و برود و آن مال تلف شود، كسى كه امانت را قبول نكرده ضامن نيست، ولى احتياط مستحب آن است كه اگر ممكن باشد آن را نگهدارى نمايد.
مسأله 2385 - كسى كه چيزى را امانت مى گذارد، هر وقت بخواهد مى تواند آن را پس بگيرد، و كسى هم كه امانت را قبول مى كند هر وقت بخواهد مى تواند آن را به صاحبش برگرداند.
مسأله 2386 - اگر انسان از نگهدارى امانت منصرف شود و وديعه را به هم بزند، بايد هرچه زودتر مال را به صاحب آن يا وكيل يا ولى صاحبش برساند، يا به آنان خبر دهد كه حاضر به نگهدارى نيست، و اگر بدون عذر مال را به آنان نرساند و خبر هم ندهد، چنانچه مال تلف شود بايد عوض آن را بدهد.
مسأله 2387 - كسى كه امانت را قبول مى كند، اگر براى آن جاى مناسبى ندارد، بايد جاى مناسب تهيه نمايد و طورى آن را نگهدارى كند كه مردم نگويند در نگهدارى آن كوتاهى نموده است، و اگر در جايى كه مناسب نيست بگذارد و تلف شود، بايد عوض آن را بدهد.
مسأله 2388 - كسى كه امانت را قبول مى كند، اگر تعدى كند - يعنى زياده روى نمايد، مثل آن كه مركبى كه نزد او به امانت گذاشته شده بدون اذن صاحبش سوار شود - و يا تفريط كند - يعنى در نگهدارى آن كوتاهى نمايد، مثل آن كه آن را در جايى بگذارد كه اطمينان از آن نباشد كه كسى بفهمد و آن را ببرد - ضامن است، و چنانچه تلف شود بايد عوض آن را - اگر مثلى است مثل و اگر قيمى است قيمتش را - بدهد، و در غير اين دو صورت ضامن نيست.
مسأله 2389 - اگر صاحب مال براى نگهدارى مال خود جايى را معين كند، و به