است ولى آن دو قبول كند، و آن مال را قبض نمايد، ولى اگر ولى به آن دو ببخشد، و در دست خودش باشد، بودن آن مال در تصرف ولى از قبض كفايت مى كند.
مسأله 2420 - اگر به يكى از ارحام - خويشاوندان - خود مالى ببخشد، بعد از آن كه به قبض او داد، نمى تواند رجوع كند و پس بگيرد، و همچنين است در صورتى كه هبه كننده بر كسى كه به او هبه شده، شرط كند، و به آن شرط عمل شود، يا كسى كه به او هبه شده، در مقابل هبه عوضى به هبه كننده بدهد.
و در غير موارد ذكر شده تا عين مالى كه هبه شده باقى باشد، مى تواند مال بخشيده شده را پس بگيرد، ولى اگر تلف شده يا آن را به ديگرى منتقل كرده، يا تغييرى در عين داده - مثل آن كه اگر پارچه بوده، آن را رنگ كرده باشد - نمى تواند پس بگيرد.
مسأله 2421 - زن و شوهر در لزوم هبه، حكم رحم را ندارند.
مسأله 2422 - اگر مالى را به كسى ببخشد، و در ضمن آن بر آن كس شرط كند كه مالى به او بدهد يا كارى - كه جايز باشد - براى او انجام دهد، بايد كسى كه بر او شرط شده، به آن شرط عمل كند، وهبه كننده قبل از عمل به شرط مى تواند رجوع نمايد، و همچنين اگر كسى كه بر او شرط شده، به شرط عمل نكند، و يا نتواند به آن شرط عمل نمايد، هبه كننده مى تواند رجوع كند.
مسأله 2423 - اگر هبه كننده يا كسى كه مال به او هبه شده، قبل از قبض بميرد، هبه باطل مى شود.
مسأله 2424 - اگر هبه كننده بعد از قبض دادن بميرد، ورثه نمى توانند رجوع كنند، و همچنين اگر كسى كه مال به او بخشيده شده بميرد، هبه كننده نمى تواند رجوع نمايد.
مسأله 2425 - همچنان كه رجوع به گفتن محقق مى شود - مثل آن كه بگويد: " از بخششى كه كردم برگشتم " - به فعل نيز محقق مى شود، مثل آن كه به قصد رجوع از طرف بگيرد، يا آن چه را بخشيده به قصد رجوع به ديگرى واگذار نمايد، و در تحقق رجوع، دانستن كسى كه مال به او هبه شده، معتبر نيست.
مسأله 2426 - مالى را كه به شخصى بخشيده، اگر در ملك آن شخص، زيادى منفصل يا قابل انفصال پيدا كند - مثل آن كه گوسفند بره آورد، يا درخت ميوه دهد - مال آن شخص است، و اگر هبه كننده، در هبهء مثل گوسفند و درخت، رجوع كند، نمى تواند بره و ميوه را از آن شخص پس بگيرد.