كسى كه امانت را قبول كرده بگويد كه بايد مال را در اينجا حفظ كنى و اگر احتمال هم بدهى كه از بين برود نبايد آن را به جاى ديگر ببرى، جايز نيست آن را به جاى ديگر ببرد، و اگر ببرد ضامن است.
مسأله 2390 - اگر صاحب مال براى نگهدارى مال خود جايى را معين كند، و كسى كه امانت را قبول كرده بداند آن محل در نظر صاحب مال خصوصيتى نداشته، بلكه يكى از موارد حفظ آن بوده، مى تواند آن را به جاى ديگرى كه مال در آن جا محفوظ تر يا مثل محل اولى است ببرد، و چنانچه مال در آن جا تلف شود ضامن نيست.
مسأله 2391 - اگر صاحب مال ديوانه شود، كسى كه امانت را قبول كرده بايد فورا امانت را به ولى او برساند، و يا به ولى او خبر دهد، و اگر بدون عذر شرعى مال را به ولى او ندهد و از خبر دادن هم كوتاهى كند و مال تلف شود، بايد عوض آن را بدهد.
مسأله 2392 - اگر صاحب مال بميرد، امانت دار بايد فورا مال را به وارث او برساند، يا به وارث او خبر دهد، و چنانچه بدون عذر شرعى مال را به وارث او ندهد و از خبر دادن هم كوتاهى كند، و مال تلف شود بايد عوض آن را بدهد، ولى اگر براى آن كه بفهمد كسى كه مى گويد من وارث ميتم راست مى گويد يا نه، يا ميت وارث ديگرى دارد يا نه، مال را ندهد و از خبر دادن هم كوتاهى كند و مال تلف شود، چيزى بر عهده ء او نيست.
مسأله 2393 - اگر صاحب مال بميرد و چند وارث داشته باشد، كسى كه امانت را قبول كرده بايد مال را به همهء ورثه بدهد، يا به كسى بدهد كه همهء آنان گرفتن مال را به او واگذار كرده اند، پس اگر بدون اجازه ء ديگران تمام مال را به يكى از ورثه بدهد، ضامن سهم ديگران است، و اگر نسبت به مال وصى هم معين كرده باشد، اجازه ء او هم معتبر است.
مسأله 2394 - اگر كسى كه امانت را قبول كرده بميرد يا ديوانه شود، وارث يا ولى او بايد هرچه زودتر به صاحب مال اطلاع دهد، يا امانت را به او برساند.