مسأله 2395 - هرگاه امانت دار نشانه هاى مرگ را در خود ببيند، اگر اطمينان دارد كه امانت به صاحبش مى رسد، مثل اين كه وارث او امين بوده و از امانت اطلاع دارد، و همچنين اطمينان دارد كه صاحبش راضى به ماندن آن نزد ورثه مى باشد لازم نيست امانت را به صاحب آن يا وكيل يا ولى او برساند، و يا وصيت كند، هر چند احوط آن است كه امانت را به صاحب آن يا وكيل يا ولى او برساند، و اگر ممكن نيست، آن را به حاكم شرع بدهد.
و در غير اين صورت بايد به هر طريقى كه ممكن است حق را به صاحبش يا وكيل يا ولى او برساند، و اگر ممكن نشد وصيت كند و شاهد بگيرد و به وصى و شاهد اسم صاحب مال و جنس و خصوصيات مال و محل آن را بگويد.
مسأله 2396 - اگر امانت دار نشانه هاى مرگ را در خود ببيند و به وظيفه اى كه در مسألهء پيش گذشت عمل نكند، چنانچه آن أمانت از بين برود، بايد عوضش را بدهد، اگر چه در نگهدارى آن كوتاهى نكرده باشد و مرض او خوب شود، يا بعد از مدتى پشيمان شود و وصيت كند، هر چند مال بعد از وصيت تلف شود.