جنس را گرانتر از قيمت معمولى آن بخرد، چنانچه به قدرى گران خريده كه مردم به آن اهميت مى دهند و مسامحه نمى كنند، مى تواند معامله را به هم بزند.
و نيز اگر فروشنده قيمت جنس را نداند، يا موقع معامله غفلت كند و جنس را ارزانتر از قيمت آن بفروشد، در صورتى كه مردم به مقدارى كه ارزان فروخته اهميت بدهند و مسامحه نكنند، مى تواند معامله را به هم بزند.
مسأله 2154 - در معاملهء بيع شرط كه مثلا خانهء صد هزار تومانى را به پنجاه هزار تومان مىفروشند، و قرار مى گذارند كه اگر فروشنده سر مدت پول را بدهد بتواند معامله را به هم بزند، در صورتى كه خريدار و فروشنده قصد خريد و فروش داشته باشند، معامله صحيح است.
مسأله 2155 - در معاملهء بيع شرط اگر چه فروشنده اطمينان داشته باشد كه هرگاه سر مدت پول را ندهد، خريدار ملك را به او مى دهد، معامله صحيح است، ولى اگر سر مدت پول را ندهد، حق ندارد ملك را از خريدار مطالبه كند، و اگر خريدار بعد از رسيدن مدت بميرد، نمى تواند ملك را از ورثهء او مطالبه نمايد.
مسأله 2156 - اگر - مثلا - چاى اعلا را با چاى پست مخلوط كند و به اسم چاى اعلا بفروشد، و مشترى جاهل باشد، مى تواند معامله را به هم بزند.
مسأله 2157 - اگر معامله بر مالى كه در خارج است نه در ذمه واقع شود، و خريدار بفهمد كه آن مال عيبى دارد، مثلا حيوانى را بخرد و بفهمد كه يك چشم آن كور است، چنانچه آن عيب پيش از معامله در مال بوده و او نمى دانسته، مى تواند معامله را به هم زده و آن مال را به فروشنده برگرداند، و چنانچه برگرداندن ممكن نباشد، مثل آن كه در آن مال تغييرى حاصل شده، يا تصرفى كه مانع از رد است نموده باشد، در اين صورت فرق قيمت سالم و معيوب آن معين شود، و به نسبت تفاوت قيمت سالم و معيوب از ثمنى كه به فروشنده داده پس بگيرد، مثلا مالى را كه به چهار تومان خريده، اگر بفهمد معيوب است در صورتى كه قيمت سالم آن هشت تومان و قيمت معيوب آن شش تومان باشد، چون فرق قيمت سالم و معيوب يك چهارم مى باشد، مى تواند يك چهارم پولى را كه داده - يعنى يك