مقتضاى بعضى از روايات - براى حج يا عمره باشد.
مسأله 1724 - اگر غير روزه ء ماه رمضان روزه ء معين ديگرى بر انسان واجب باشد، اگر آن وجوب از جهت حق الناس باشد - مثل اين كه اجير شده باشد كه روز معينى را روزه بگيرد - نمى تواند در آن روز مسافرت كند، و همچنين است - بنابر احتياط واجب - روزه ء واجب معين به غير نذر، مانند روز سوم اعتكاف، و اما در صورتى كه به سبب نذر معين شده باشد، اقوى اين است كه مى تواند سفر كند، و روز ديگرى را به جاى آن روز روزه بگيرد.
مسأله 1725 - اگر نذر كند روزه بگيرد و روز آن را معين نكند، نمى تواند آن را در سفر به جا آورد، ولى چنانچه نذر كند كه روز معينى را در سفر روزه بگيرد، بايد آن را در سفر به جا آورد، و نيز اگر نذر كند روز معينى را چه مسافر باشد يا نباشد روزه بگيرد، بايد آن روز را اگر چه مسافر باشد روزه بگيرد.
مسأله 1726 - مسافر مى تواند براى خواستن حاجت، سه روز در مدينهء طيبه روزه ء مستحبى بگيرد، و احتياط واجب اين است كه آن سه روز، روزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه باشد.
مسأله 1727 - كسى كه نمى داند روزه ء مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسأله را بفهمد، روزه اش باطل مى شود، و اگر تا مغرب نفهمد روزه اش صحيح است.
مسأله 1728 - اگر فراموش كند كه مسافر است، يا فراموش كند كه روزه ء مسافر باطل مى باشد و در سفر روزه بگيرد، روزه ء او باطل است.
مسأله 1729 - اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روزه ء خود را تمام كند، و اگر پيش از ظهر مسافرت كند، وقتى به حد ترخص برسد روزه اش باطل مى شود، و اگر پيش از آن مفطرى انجام دهد كفاره بر او واجب است.
مسأله 1730 - اگر مسافر در ماه رمضان - چه آن كه قبل از فجر در سفر بوده و چه آن كه روزه بوده و سفر نمايد - پيش از ظهر به وطنش برسد، يا به جايى كه مى خواهد ده روز در آن جا بماند، و كارى كه روزه را باطل مى كند انجام نداده