مسأله 1688 - اگر روزه دار در ماه رمضان زن خود را بر جماع اكراه كند و در بين جماع، زن راضى شود، بنابر احتياط واجب مرد دو كفاره و زن يك كفاره بدهد.
مسأله 1689 - اگر روزه دار در ماه رمضان با زن روزه دار خود كه خواب است جماع نمايد، يك كفاره بر او واجب مى شود، و روزه ء زن صحيح است و كفاره هم بر او واجب نيست.
مسأله 1690 - اگر مرد زن خود را يا زن شوهر خود را اكراه كند كه غير از جماع كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، بر هيچ يك از آنها كفاره واجب نيست.
مسأله 1691 - كسى كه به واسطهء مسافرت يا مرض روزه نمى گيرد، نمى تواند زن روزه دار خود را بر جماع اكراه نمايد، ولى اگر او را اكراه كرد، كفاره بر مرد واجب نيست.
مسأله 1692 - انسان نبايد در به جا آوردن كفاره كوتاهى كند، ولى لازم نيست فورا آن را انجام دهد.
مسأله 1693 - اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال بگذرد و انجام ندهد، چيزى بر آن اضافه نمى شود.
مسأله 1694 - كسى كه بايد براى كفاره ء يك روز، شصت فقير را طعام بدهد، نمى تواند يك نفر از آنها را دو مرتبه يا بيشتر سير كند، يا به هر كدام از آنها بيشتر از يك مد طعام بدهد و زيادى را از كفاره حساب كند، ولى مى تواند فقير را با عيال او - اگر چه صغير باشند و در صورتى كه از جهت سن به حدى باشند كه در مورد آنها اطعام عرفا صدق كند - سير نمايد، يا به ولى صغير براى آن صغير يك مد بدهد.
مسأله 1695 - كسى كه قضاى روزه ء ماه رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمدا كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، بايد به ده فقير هر كدام يك مد طعام بدهد، و اگر نمى تواند بايد سه روز روزه بگيرد، و احوط آن است كه پى در پى باشد.