خود در حال حيض - بنابر احتياط كفاره ء جمع بر او واجب مى شود، يعنى بايد يك بنده آزاد كند و دو ماه روزه بگيرد و شصت فقير را سير كند، يا به هر كدام آنها يك مد طعام بدهد، و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد، هر كدام آنها كه ممكن باشد واجب است انجام دهد، و بنابر احتياط واجب استغفار هم بنمايد.
مسأله 1674 - اگر روزه دار دروغى را به خدا و پيغمبر (صلى الله عليه وآله و سلم) و ائمهء معصومين (عليهم السلام) عمدا نسبت دهد، بنابر احتياط كفاره ء جمع - كه تفصيل آن در مسألهء پيش گذشت - بر او واجب مى شود.
مسأله 1675 - اگر روزه دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع يا استمناء كند، بنابر احتياط براى هر دفعه يك كفاره بر او واجب است، و اگر جماع يا استمناء او حرام باشد، بنابر احتياط براى هر دفعه يك كفاره ء جمع بر او واجب مى شود.
مسأله 1676 - اگر روزه دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه غير جماع و استمناء كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد، براى همهء آنها يك كفاره كافيست.
مسأله 1677 - اگر روزه دار غير از جماع و استمناء كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد و بعد با حلال خود جماع يا استمناء نمايد، براى آن كار يك كفاره و براى جماع يا استمناء بنابر احتياط كفاره ء ديگرى واجب مى شود.
مسأله 1678 - اگر روزه دار غير از جماع و استمناء كار ديگرى كه حلال است و روزه را باطل مى كند انجام دهد - مثلا آب بياشامد - و بعد كار ديگرى كه حرام است و روزه را باطل مى كند - غير از جماع و استمناء - انجام دهد، مثلا غذاى حرامى بخورد، يك كفاره كافيست.
مسأله 1679 - اگر روزه دار آروغ بزند و چيزى از غذا در دهانش بيايد، چنانچه عمدا آن را فرو ببرد، روزه اش باطل و بنابر احتياط واجب كفاره هم بدهد، و همچنين است اگر آنچه در دهانش بيايد از صورت غذا بودن خارج شده باشد، اگر چه در اين صورت احتياط مستحب اين است كه كفاره ء جمع بدهد، و اگر به