كس جز او نيازمند به او، توليد به تمام معناى كلمه - چه عقلى و چه حسى - در ساحت قدس او راه ندارد، بلكه موجودات به قدرت او موجود و به مشيت او مخلوقند، و براى او همتايى در ذات و صفات و افعال نيست.
و در قرآن مجيد هر چند متجاوز از هزار آيه در معرفت الله و صفات عليا و اسماى حسنى وجود دارد، ولى تدبر يك سطر آن، عظمت اين هدايت را روشن مى كند (قل هو الله أحد - الله الصمد - لم يلد و لم يولد - و لم يكن له كفوا أحد).
و كلمات اهل بيت رسالت مفاتيح خزاين معرفت است و به دو حديث اكتفا مى شود:
1 - امام ششم (عليه السلام) فرمود: " ان الله تبارك و تعالى خلو من خلقه وخلقه خلو منه، و كل ما وقع عليه اسم شئ ما خلا الله عز وجل فهو مخلوق، والله خالق كل شئ تبارك الذى ليس كمثله شئ ". (1) 2 - امام پنجم (عليه السلام) فرمود: " كلما ميزتموه بأوهامكم في أدق معانيه مخلوق مصنوع مثلكم مردود إليكم ". (2) عظمت هدايت قرآن به معارف الهيه با مراجعه به عهد عتيق و جديد - كتب آسمانى يهود و نصارى - كه مبناى اعتقاد صدها ميليون يهود و نصارى است آشكار مى گردد، و در اين مقدمه چند نمونه ذكر مى شود:
الف: سفر تكوين (پيدايش) باب دوم: " و در روز هفتم خدا از همهء كار خود كه ساخته بود فارغ شد، و در روز هفتم از همهء كار خود كه ساخته بود آرامى گرفت، پس خدا روز هفتم را مبارك خواند و آن را تقديس نمود، زيرا كه در آن آرام گرفت از همهء كار خود كه خدا آفريد و ساخت.... و خداوند خدا آدم را أمر فرموده گفت: از همهء درختان باغ بى ممانعت بخور، اما از درخت معرفت نيك