مسأله 1427 - اگر بداند نماز يك صف از صفهاى جلو باطل است در صفهاى بعد نمى تواند اقتدا كند، ولى اگر نداند نماز آنان صحيح است يا نه، مى تواند اقتدا نمايد.
مسأله 1428 - هرگاه بداند نماز امام باطل است، مثلا بداند امام وضو ندارد، اگر چه خود امام ملتفت نباشد، نمى تواند به او اقتدا كند.
مسأله 1429 - اگر مأموم بعد از نماز بفهمد كه امام عادل نبوده، و يا كافر بوده، و يا به جهتى نمازش باطل بوده - مثلا بى وضو نماز خوانده - نمازش صحيح است در صورتى كه كارى كه نماز فرادى را اگر چه سهوا باطل مى كند - مثل زياد كردن ركوع - انجام نداده باشد.
مسأله 1430 - اگر در بين نماز شك كند كه اقتدا كرده يا نه بايد نماز را فرادى تمام نمايد، مگر اين كه از جهت قراينى اطمينان كند كه نيت جماعت كرده است.
مسأله 1431 - عدول از جماعت به فرادى در حال تشهد قبل از سلام امام در صورتى كه از اول قصد عدول نداشته اشكال ندارد، و همچنين است قبل از تشهد در صورتى كه معذور باشد، و در غير اين دو صورت محل اشكال است، چه از اول نيت عدول داشته باشد يا در اثناء قصد عدول كند، ولى اگر به وظيفهء منفرد عمل كرده نمازش صحيح است، و همچنين اگر بعد از گذشتن محل قرائت عدول كرده و از اول قصد انفراد نداشته نمازش از جهت ترك قرائت صحيح است.
مسأله 1432 - اگر مأموم پيش از تمام شدن حمد و سوره ء امام نيت فرادى نمايد، واجب است حمد و سوره را بخواند، هر چند مقدارى از آن را امام خوانده باشد، و همچنين - بنابر احتياط واجب - اگر بعد از حمد و سوره ء امام - پيش از ركوع - نيت فرادى كند.
مسأله 1433 - اگر در بين نماز جماعت نيت فرادى نمايد، نمى تواند دوباره نيت جماعت كند، ولى اگر مردد شود كه نيت فرادى كند يا نه، هر چند بعد تصميم بگيرد كه نماز را با جماعت تمام كند، جماعت او محل اشكال است.