نشسته را به جاى دو ركعت ايستاده حساب كند، بايد نماز احتياط نشسته را رها كند، و بنابر احتياط واجب كسرى نمازش را تمام كند، و دو سجده ء سهو براى زيادى سلام و دو سجده ء سهو ديگر براى زيادى تشهد - اگر آورده باشد - به جا آورد و نماز را اعاده نمايد، در صورتى كه قبل از ركوع اول يادش بيايد، و در غير اين صورت نمازش باطل است.
مسأله 1235 - اگر شك كند نماز احتياطى را كه بر او واجب بوده به جا آورده يا نه، چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند، و اگر وقت دارد، در صورتى كه بين شك و نماز زياد طول نكشيده و كارى كه منافى با نماز است - مثل رو بر گرداندن از قبله - انجام نداده، بايد نماز احتياط را بخواند، و اگر كارى كه نماز را باطل مى كند انجام داده، يا بين نماز و شك او زياد طول كشيده، بنابر احتياط واجب نماز را اعاده نمايد.
مسأله 1236 - اگر در نماز احتياط به جاى يك ركعت دو ركعت بخواند يا ركنى را زياد كند، نماز احتياط باطل مى شود، و بايد دوباره اصل نماز را بخواند.
مسأله 1237 - موقعى كه مشغول نماز احتياط است، اگر در يكى از كارهاى آن شك كند، چنانچه محل آن نگذشته بايد به جا آورد، و اگر محلش گذشته بايد به شك خود اعتنا نكند، مثلا اگر شك كند كه حمد خوانده يا نه، چنانچه به ركوع نرفته بايد بخواند، و اگر به ركوع رفته بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1238 - اگر در شماره ء ركعتهاى نماز احتياط شك كند، چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مى كند، بايد بنا را بر كمتر بگذارد، و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمى كند، بايد بنا را بر بيشتر بگذارد، مثلا موقعى كه مشغول خواندن دو ركعت نماز احتياط است، اگر شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل مى كند، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده، و اگر شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل نمى كند، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است.