كه تشهد ندارد - شك كند كه يك يا دو سجده را به جا آورده يا نه، و در همان موقع يكى از شكهايى كه بعد از تمام شدن دو سجده صحيح است برايش پيش آيد، نماز باطل است.
مسأله 1217 - اگر موقعى كه ايستاده بين سه و چهار، يا بين سه و چهار و پنج شك كند و يادش بيايد كه يك يا دو سجده از ركعت پيش به جا نياورده، نمازش باطل است.
مسأله 1218 - اگر شك او از بين برود و شك ديگرى برايش پيش آيد، مثلا اول شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بعد شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، بايد به دستور شك دوم عمل نمايد.
مسأله 1219 - اگر بعد از نماز شك كند كه در حال نماز مثلا بين دو و چهار شك كرده يا بين سه و چهار، مى تواند دست از نماز بر دارد و بعد از انجام كارى كه نماز را باطل مى كند - مثل پشت به قبله كردن و تكلم عمدى - نمازش را دوباره بخواند، هر چند احتياط مستحب آن است كه به دستور هر دو شك عمل كند و بعد نماز را اعاده نمايد.
مسأله 1220 - اگر بعد از نماز بفهمد كه در حال نماز شكى براى او پيش آمده، ولى نداند از شكهاى باطل يا صحيح بوده، و اگر از شكهاى صحيح بوده نداند كدام قسم آن بوده است، مى تواند دست از نماز بر داشته، و كارى كه نماز را باطل مى كند انجام دهد، و نمازش را دوباره بخواند، و احتياط مستحب آن است كه به وظايف مقرره در شكوك صحيحه عمل كند، و بعد نماز را اعاده نمايد.
مسأله 1221 - كسى كه نشسته نماز مى خواند اگر شكى كند كه بايد براى آن، يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بخواند، بايد يك ركعت نشسته به جا آورد، و اگر شكى كند كه بايد براى آن، دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند، بايد دو ركعت نشسته به جا آورد.
مسأله 1222 - كسى كه ايستاده نماز مى خواند، اگر موقع خواندن نماز احتياط از ايستادن عاجز شود، بايد مثل كسى كه نماز را نشسته مى خواند - كه حكم آن در