حمد را خوانده يا نه - به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1177 - اگر در بين خواندن آيه اى شك كند كه آيهء پيش را خوانده يا نه، يا وقتى كه آخر آيه را مى خواند شك كند كه اول آن را خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1178 - اگر بعد از ركوع يا سجود شك كند كه كارهاى واجب آن، مانند ذكر و آرام بودن بدن را انجام داده يا نه بايد به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 1179 - اگر در حالى كه به سجده مى رود شك كند كه ركوع كرده يا نه بنابر احتياط واجب برگردد و بايستد و ركوع را به جا آورد و نماز را تمام كند و دوباره بخواند، و اگر شك كند كه بعد از ركوع ايستاده يا نه، بايد برگردد و بايستد و بعد به سجده رفته و نماز را تمام كند.
مسأله 1180 - اگر در حال برخاستن شك كند كه سجده يا تشهد را به جا آورده يا نه، بايد برگردد و به جا آورد.
مسأله 1181 - كسى كه نشسته يا خوابيده نماز مى خواند، اگر موقعى كه حمد يا تسبيحات مى خواند شك كند كه سجده يا تشهد را به جا آورده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند، و اگر پيش از آن كه مشغول حمد يا تسبيحات شود شك كند كه سجده يا تشهد را به جا آورده يا نه، چنانچه نداند آن حالت - مثلا نشستن - آيا نشستن بدل از قيام است يا نه، بايد برگردد و مشكوك را به جا آورد، و اگر بداند كه بدل از قيام است، چنانچه شك در تشهد باشد بنابر احتياط واجب آن را به قصد قربت مطلقه - اعم از وجوب و استحباب - بياورد و نمازش صحيح است، و اگر شك در سجده است، بنابر احتياط واجب نماز را تمام كند و دوباره به جا آورد.
مسأله 1182 - اگر شك كند كه يكى از ركنهاى نماز را به جا آورده يا نه، چنانچه مشغول كارى كه بعد از آن است نشده، بايد آن را به جا آورد، مثلا اگر پيش از خواندن تشهد شك كند كه دو سجده را به جا آورده يا نه، بايد به جا آورد، و چنانچه بعد يادش بيايد كه آن ركن را به جا آورده، در صورتى كه آن ركن ركوع يا