يك طرف شك پيدا كرد، همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند، و اگر نه به دستورهايى كه بيان مى شود عمل نمايد، و آن نه صورت از اين قرار است:
(اول) آن كه بعد از تمام شدن ذكر واجب سجده ء دوم شك كند كه دو ركعت خوانده است يا سه ركعت، كه بايد بنا بگذارد سه ركعت خوانده است و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده به جا آورد.
(دوم) شك بين دو و چهار بعد از تمام شدن ذكر واجب سجده ء دوم، كه هر چند براى تخيير بين از سر گرفتن نماز و بنابر چهار گذاشتن و آوردن نماز احتياط وجهى هست، ولى احتياط واجب آن است كه بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند.
(سوم) شك بين دو و سه و چهار بعد از تمام شدن ذكر واجب سجده ء دوم، كه بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده و بعد دو ركعت نشسته به جا آورد.
(چهارم) شك بين چهار و پنج بعد از تمام شدن ذكر واجب سجده ء دوم، كه بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز دو سجده ء سهو به جا آورد.
ولى اگر بعد از سجده ء اول، يا پيش از تمام شدن ذكر واجب سجده ء دوم يكى از اين چهار شك براى او پيش آيد نمازش باطل است.
(پنجم) شك بين سه و چهار كه در هر جاى نماز باشد بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند، و بنابر مشهور بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته به جا آورد، ولى احتياط واجب آن است كه دو ركعت نماز نشسته را اختيار كند.
(ششم) شك بين چهار و پنج در حالى كه ايستاده است، كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و سلام نماز را بدهد، و بنا بر مشهور بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته به جا آورد، ولى احتياط واجب آن است كه