نشود، يا انگشتان را حركت دهد ضررى ندارد.
مسأله 1041 - اگر پيش از آن كه به مقدار ركوع خم شود و بدن آرام گيرد عمدا ذكر ركوع را بگويد، نمازش باطل است، مگر اين كه جاهل قاصر باشد، كه نمازش از جهت اين زياده باطل نمى شود.
مسأله 1042 - اگر پيش از تمام شدن ذكر واجب عمدا سر از ركوع بر دارد، نمازش باطل است، مگر اين كه جاهل قاصر باشد، كه از اين جهت نمازش باطل نمى شود، و اگر سهوا سر بر دارد، چنانچه پيش از آن كه از حال ركوع خارج شود يادش بيايد كه ذكر ركوع را تمام نكرده، بايد در حال آرامى بدن ذكر را بگويد، و اگر بعد از آن كه از حال ركوع خارج شد يادش بيايد، نمازش صحيح است.
مسأله 1043 - در موارد ضرورت جايز است به يك (سبحان الله) در ذكر ركوع اكتفا كند، و احتياط مستحب آن است كه دو (سبحان الله) ديگر را در حال برخاستن بگويد.
مسأله 1044 - اگر به واسطهء مرض و مانند آن در ركوع آرام نگيرد، نمازش صحيح است، ولى بايد پيش از آن كه از حال ركوع خارج شود، ذكر واجب را بگويد.
مسأله 1045 - هرگاه نتواند به اندازه ء ركوع شرعى - كه در مسألهء " 1031 " گذشت - خم شود بايد به چيزى تكيه دهد و ركوع شرعى را به جا آورد، و اگر موقعى هم كه تكيه داده نتواند ركوع شرعى را به جا آورد، در صورتى كه متمكن از ركوع عرفى است، بنابر احتياط واجب بايد ركوع عرفى را به جا آورد، و به سر هم در حال قيام اشاره به ركوع بنمايد، و اگر نتواند به اندازه ء ركوع عرفى هم خم شود، يا هيچ نتواند خم شود، بنابر احتياط واجب موقع ركوع بنشيند و نشسته ركوع كند، و نماز ديگرى هم بخواند و براى ركوع آن در حال ايستادن با سر اشاره نمايد.
مسأله 1046 - كسى كه وظيفه اش اين است كه براى ركوع با سر اشاره كند، اگر نتواند با سر اشاره كند بايد به نيت ركوع چشمها را، هم بگذارد، و ذكر آن را بگويد، و به نيت برخاستن از ركوع چشمها را باز كند، و اگر از اين هم عاجز است بايد در قلب خود نيت ركوع كند و ذكر آن را بگويد.