مسأله 1020 - اگر در دو ركعت آخر نماز به خيال اين كه در دو ركعت اول است حمد بخواند، يا در دو ركعت اول نماز با اين كه گمان مى كرده در دو ركعت آخر است حمد بخواند - چه پيش از ركوع بفهمد و چه بعد از آن - نمازش صحيح است.
مسأله 1021 - اگر در ركعت سوم يا چهارم مى خواست حمد بخواند تسبيحات به زبانش آمد، يا مى خواست تسبيحات بخواند حمد به زبانش آمد، بايد آن را رها كند و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند، ولى اگر عادتش خواندن چيزى بوده كه به زبانش آمده، مى تواند همان را تمام كند و نمازش صحيح است.
مسأله 1022 - كسى كه عادت دارد در ركعت سوم و چهارم تسبيحات بخواند، اگر بدون قصد - حتى قصد انجام آنچه كه بر او واجب است - مشغول خواندن حمد شود، بايد آن را رها كند و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند.
مسأله 1023 - در ركعت سوم و چهارم مستحب است بعد از تسبيحات استغفار كند، مثلا بگويد: (استغفر الله ربى واتوب اليه) يا بگويد: " اللهم اغفر لى ".
و اگر نمازگزار پيش از خم شدن براى ركوع - اگر چه مشغول گفتن استغفار يا بعد از فراغ از آن باشد - شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد حمد يا تسبيحات را بخواند.
مسأله 1024 - اگر در ركوع ركعت سوم يا چهارم شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند، و اگر پيش از رسيدن به حد ركوع شك كند، لازم است برگردد و حمد يا تسبيحات را بخواند.
مسأله 1025 - هرگاه بعد از فراغ از آيه اى شك كند كه آيه يا كلمه اى از آن را درست گفته يا نه، به شك خود اعتنا نكند، چه داخل در غير آن شده يا نشده باشد، و اگر قبل از فراغ از آيه شك كند كه كلمه اى از آيه را درست گفته يا نه، بايد به شك خود اعتنا كند و دوباره آن كلمه و ما بعد آن را به طور صحيح بگويد، اگر چه به تكرار ما قبل آن كلمه باشد، و در هر دو صورت تكرار آن آيه يا كلمه و ما بعد آن براى احراز صحت اشكال ندارد تا به حد وسواس نرسد، كه در اين