9 - امام صادق عليه السلام در دعايى عرضه مى دارد: پروردگارا، ما ايمان آورديم و از مولا و ولى و راهنما و فراخوان ما و ساير مردمان (به سوى تو) و صراط مستقيم وراست تو و حجت و راه تو، همان كه خود و پيروانش از روى بصيرت و آگاهى به سوى خود فرا مىخوانند پيروى نموديم. پاك و منزه است خداوند از شركى كه مردم به ولايت او مى آورند و از اين الحاد كه به جاى او دوستان نزديك ديگرى مى گيرند. خداوندا، من گواهى مى دهم كه او است امام راهنماى ارشاد كننده رشد يافته على اميرمؤمنان كه او را در كتاب خود نام بردى و فرمودى:
وانه في ام الكتاب لدينا لعلى حكيم (1) (و همانا او در ام الكتاب در نزد ما على حكيم است)، نه در امامت براى او شريكى مى سازم، و نه جز او دوست همدلى فرا مى گيرم. (2) 10 - ابو بصير از امام صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود: مردم بر چند طبقه و نوع از صراط مىگذرند، و صراط از مو و تيزى لبه شمشير باريك تر است، برخى مانند برق مىگذرند، برخى مانند دويدن اسب، برخى به طور خزنده بر روى شكم و دستها، برخى پياده و برخى آويزان كه آتش به قسمتهايى از بدنشان مى رسد و قسمتى ديگر را آسيب نمى رساند. (3) 11 - پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمود: چون خداى متعال همه آفريدگان را از گذشته و آينده در صحراى محشر برانگيزد منادى پروردگارمان از زير عرش خدا صدا مى زند: اى گروه آفريدگان، ديده ها فرو خوابانيد تا فاطمه دخت محمد سرور زنان جهان بر صراط بگذرد. همه آفريدگان ديده ها فرو مىنهند و فاطمه از صراط مىگذرد، هيچ كس در قيامت نمى ماند جز آن كه ديده فرو مىنهد مگر