سوى مبدأ فياض نيست بلكه به جهت قابليتهاى محدود آنهاست.
اين تماميت و عموميت علم براى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم و اوصياى حضرتش دليل است بر آن كه آنان همه درجات ظاهر و باطن كمال را پيموده اند و هزاران پله را زير پا نهاده و به اوج كمال دست يافته اند، آنجا كه ديگر فوق آن درجه و مرتبه اى تصور ندارد. در زيارت جامعه كبيره وارد است:
فبلغ الله بكم اشرف محل المكرمين، واعلى منازل المقربين، وارفع درجات المرسلين، حيث لايلحقه لاحق، ولايفوقه فائق، ولايسبقه سابق، ولايطمع في ادراكه طامع.
(خداوند شما را به شريفترين جايگاه گراميان، و برترين منازل مقربان، و بالاترين درجات رسولان رسانده است، آنجا كه هيچ كس بدان نرسد، و هيچ بالا رونده اى به اوج آن دست نيابد، و هيچ پيشى گيرنده اى بر آن سبقت نجويد، و هيچ كس در ادراك آن طمع نبندد).
بنابر اين، آيه شريفه دلالت دارد بر آن كه همه علم كتاب نزد مولا اميرمؤمنان و امامان معصوم از اولاد او عليهم السلام است، و نيز مى رساند كه آنان داناتر وبرتر از ساير پيامبران اولوا العزم عليهم السلام اند، زيرا علم آن پيامبران محدود بوده و علم همه كتاب را در اختيار نداشته اند، و اين مطلب را در گذشته به اثبات رسانديم.
چنان كه در گذشته گفتيم در قرآن كريم درباره وزير و وصى حضرت سليمان عليه السلام آمده است كه او علمى از كتاب را در اختيار داشت (1) نه همه آن را، خواه آن كتاب لوح محفوظ باشد يا جنس كتابهاى آسمانى يا كتاب سليمان.
در حديثى طولانى از اميرمؤمنان عليه السلام روايت است كه فرمود: پيامبر شما نزد خداوند گرامى تر است يا سليمان عليه السلام؟ گفتند: پيامبر ما، اى اميرمؤمنان، فرمود: