آن را از دست من كشيد و فرمود: توبه راه خير هستى.
اين حديث را نيز احمد حنبل در مسند خود (6 / 323) آورده است. وحافظ كبير ابو القاسم حسكانى حنفى نيشابورى كه از دانشمندان قرن پنجم است در كتاب خود شواهد التنزيل لقواعد التفضيل (2 / 10 - 92) از بيش از دويست طريق آورده است كه اين آيه درباره اين پنج نفر عليهم السلام نازل شده است.
در اينجا براى بهتر روشن شدن حقيقت و بصيرت بيشتر، سخن بسيار نيكويى را كه خوشبوتر از گلهاى بهارى و نسيم سحرى است از علامه بزرگوار سيد شرف الدين موسوى عاملى لبنانى - كه خداوندش با اولياى گرامش محشور كناد - مى آوريم.
وى در كتاب گران سنگ الكلمة الغراء (ص 12) گويد:
(اى كسانى كه از مقام رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم آگاهيد و به پايه حكمت و عصمت او آشناييد و قدر كارها و گفتارهاى او را به خوبى مىشناسيد، آيا براى قرار دادن انحصارى آنان در زير عبا توسط آن حضرت هنگام تبليغ اين آيه از سوى خداوند دليلى جز اين نهفته است كه مى خواهد مبالغه بى حد در توضيح اين كه آيه ويژه آنهاست و مايه امتياز آنان از ساير جهانيان است داشته باشد؟ و آيا از اين كه گفت: (خداوندا! اينان اهل بيت منند...) جز انحصار آيه در آنان چيز ديگرى مى فهميد؟ و آيا براى كشيدن عبا از دست ام سلمه و منع او از در آمدن در زير عبا - با آن جلالت قدر و عظمت شأن - دليلى جز آنچه گفتيم مى دانيد؟
پس به كجا مىرويد؟ وشما را به كجا مىگردانند؟ اين گفتار فرستاده اى گرامى و نيرومند است كه نزد پروردگار صاحب عرش از مقام ارجمندى برخوردار است و در عالم بالا فرمانروا و امين است، و اين يار شما ديوانه نيست!
آيا او بيهوده آنان را در زير عبا پوشانيد؟ آيا به شوخى گفت: (پروردگارا، اينان اهل بيت منند)؟ آيا بيهوده و به گزاف عبا را از دست ام سلمه كشيد؟ هرگز!
كه اين جز وحى نبود و فرشته اى نيرومند او را آموخته بود. اين كار چندين بار از