(چهارم) قسم را به زبان بياورد، و اگر آن را بنويسد يا در قلبش قصد كند صحيح نيست، ولى آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحيح است.
(پنجم) عمل كردن به قسم براى او ممكن باشد، و اگر موقعى كه قسم مى خورد ممكن باشد و بعدا از عمل به آن عاجز شود، از وقتى كه عاجز مى شود قسم او به هم مى خورد، و همچنين است اگر عمل كردن به نذر يا قسم يا عهد به قدرى مشقت پيدا كند كه نشود آن را تحمل كرد.
مسأله 2736 - اگر پدر از قسم خوردن فرزند جلوگيرى كند، يا شوهر از قسم خوردن زن جلوگيرى نمايد، قسم آنان صحيح نيست.
مسأله 2737 - اگر فرزند بدون اجازه ء پدر و زن بدون اجازه ء شوهر قسم بخورد، پدر و شوهر مى توانند قسم آنان را به هم بزنند، بلكه ظاهر آن است كه قسم آنان بدون اجازه ء پدر يا شوهر صحيح نيست.
مسأله 2738 - اگر انسان از روى فراموشى يا ناچارى يا غفلت به قسم عمل نكند، كفاره بر او واجب نيست، و همچنين است اگر اكراهش كنند كه به قسم عمل ننمايد، و قسمى كه آدم وسواسى مى خورد مثل اين كه مى گويد: والله الآن مشغول نماز مى شوم، و به واسطهء وسواس مشغول نمى شود، اگر وسواس او طورى باشد كه بى اختيار به قسم عمل نكند كفاره ندارد.
مسأله 2739 - كسى كه قسم مى خورد كه حرف من راست است چنانچه حرف او راست باشد قسم خوردن او مكروه است و اگر دروغ باشد حرام و از گناهان بزرگ مى باشد، ولى اگر براى اين كه خودش يا مسلمان ديگرى را از شر ظالمى نجات دهد قسم دروغ بخورد اشكال ندارد، بلكه گاهى واجب مى شود، اما اگر بتواند توريه كند - يعنى موقع قسم خوردن طورى نيت كند كه دروغ نشود - احتياط واجب اين است كه توريه نمايد، مثلا اگر ظالمى بخواهد كسى را اذيت كند و از انسان بپرسد كه او را ديده اى و انسان يك ساعت قبل او را ديده باشد، بگويد نديده ام و قصد كند كه از پنچ دقيقه پيش نديده ام.