وصيت كند بنا بر احتياط بايد وصيت را قبول نمايد.
مسأله 2778 - اگر كسى كه وصيت كرده بميرد، وصى نمى تواند ديگرى را براى انجام كارهاى وصيت معين كند و خود از كار كناره گيرد، ولى اگر بداند مقصود ميت اين نبوده كه وصى آن كار را خودش انجام دهد، بلكه مقصودش انجام كار بوده، مى تواند ديگرى را از طرف خود وكيل نمايد.
مسأله 2779 - اگر كسى دو نفر را با هم وصى كند، چنانچه يكى از آن دو بميرد يا ديوانه شود، حاكم شرع يك نفر ديگر را به جاى او معين مى كند، و اگر هر دو بميرند يا ديوانه شوند حاكم شرع دو نفر ديگر را معين مى كند، ولى اگر يك نفر بتواند وصيت را عملى كند معين كردن دو نفر لازم نيست، و همچنين است اگر يكى از آن دو يا هر دو كافر شوند در صورتى كه وصايت مستلزم ولايت باشد مانند قيمومت بر صغار.
مسأله 2780 - اگر وصى نتواند به تنهايى يا به كمك گرفتن از ديگرى كارهاى ميت را انجام دهد، حاكم شرع براى كمك او يك نفر ديگر را معين مى كند.
مسأله 2781 - اگر مقدارى از مال ميت در دست وصى تلف شود، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده - مثل اين كه مال را در جايى گذاشته كه مأمون نبوده - و يا تعدى نموده مثلا ميت وصيت كرده است كه فلان مقدار به فقراى فلان شهر بده و او مال را به شهر ديگرى برده و در راه از بين رفته - ضامن است، و اگر كوتاهى نكرده و تعدى هم ننموده ضامن نيست.
مسأله 2782 - هرگاه انسان كسى را وصى كند و بگويد اگر آن شخص بميرد فلانى وصى باشد، بعد از آن كه وصى اول مرد وصى دوم بايد كارهاى ميت را انجام دهد.
مسأله 2783 - حجى كه به استطاعت بر ميت واجب است و بدهكارى و حقوقى را كه - مثل خمس و زكات و مظالم - ادا كردن آنها واجب مى باشد بايد از اصل مال ميت بدهند، اگرچه ميت براى آنها وصيت نكرده باشد ولى اگر وصيت كرده باشد از ثلث بدهند بايد به وصيت عمل كنند، و اگر ثلث كفايت نكرد از اصل مال