روى هم به مقدار نصاب باشد، بنابر احتياط واجب زكات به آن تعلق مى گيرد.
مسأله 1908 - اگر مقدارى خرما يا انگور تازه دارد كه خشك آن به اندازه ء نصاب مى شود، چنانچه به قصد زكات از تازه ء آن به قدرى به مصرف زكات برساند كه اگر خشك شود به اندازه ء زكاتى باشد كه بر او واجب است، اشكال ندارد.
مسأله 1909 - اگر زكات خرماى خشك يا كشمش بر او واجب باشد، نمى تواند خرماى تازه يا انگور را به قصد زكاتى كه بر او واجب است بدهد، و نيز اگر زكات خرماى تازه يا انگور بر او واجب باشد، نمى تواند خرماى خشك يا كشمش را به قصد زكات واجب بدهد، و همچنين بنابر احتياط واجب نمى تواند تازه ء هر يك را به جاى خشك آن، يا خشك آن را به جاى تازه ء آن از بابت قيمت بدهد.
مسأله 1910 - كسى كه بدهكار است و مالى هم دارد كه زكات به آن تعلق گرفته، اگر بميرد بايد اول تمام زكات را از مالى كه متعلق زكات است بدهند، بعد دين او را ادا نمايند.
مسأله 1911 - كسى كه بدهكار است و گندم يا جو يا خرما يا انگور هم دارد، اگر بميرد و پيش از آن كه زكات به آنها تعلق بگيرد ورثه دين او را از مال ديگر بدهند، هر كدام كه سهمشان به حد نصاب برسد بايد زكات بدهد، و اگر پيش از آن كه زكات به آنها تعلق بگيرد دين او را ندهند، چنانچه مال ميت فقط به اندازه ء دين او باشد، زكات به آن تعلق نمى گيرد، و اگر مال ميت بيشتر از دين او باشد، بايد نسبت جنس زكات دار را به تمام مال ملاحظه كنند - مانند نسبت نصف و ثلث و ربع و غير اينها - و به همان نسبت از جنس زكات دار كسر شود، و آنچه باقى مانده به ورثه منتقل مى شود، پس سهم هر يك از ورثه اگر به حد نصاب برسد، زكات به آن تعلق مى گيرد.
مسأله 1912 - اگر گندم و جو و خرما و كشمشى كه زكات به آنها تعلق گرفته خوب و بد دارد، احتياط واجب آن است كه زكات خوب را از بد ندهد.