نجس شده، يا بفهمد بدن او نجس است و شك كند كه همان وقت نجس شده يا از پيش نجس بوده، در صورتى كه آب كشيدن بدن نماز را به هم نمى زند، بدن را آب بكشد، و اگر نماز را به هم مى زند، بايد با همان حال نماز را تمام كند و نماز او صحيح است.
مسأله 813 - كسى كه در پاك بودن بدن يا لباس خود شك دارد و يقين يا آنچه در حكم يقين است بر نجاست سابقهء آن ندارد، چنانچه نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه بدن يا لباسش نجس بوده، نماز او صحيح است.
مسأله 814 - اگر لباس را آب بكشد و يقين يا آنچه در حكم يقين است بر پاكى آن پيدا شود و با آن نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد پاك نشده، نمازش صحيح است.
مسأله 815 - اگر خونى در بدن يا لباس خود ببيند و يقين كند كه از خونهاى نجس نيست، مثلا يقين كند كه خون پشه است، چنانچه بعد از نماز بفهمد از خونهايى بوده كه نمى شود با آن نماز خواند، نمازش صحيح است.
مسأله 816 - اگر يقين كند خونى كه در بدن يا لباس اوست، خون نجسى است كه نماز با آن صحيح است، مثلا يقين كند خون زخم و دمل است، چنانچه بعد از نماز بفهمد خونى بوده كه نماز با آن باطل است، نمازش صحيح است.
مسأله 817 - اگر نجس بودن چيزى را فراموش كند و بدن يا لباسش با رطوبت به آن برسد، و در حال فراموشى نماز بخواند و بعد از نماز يادش بيايد نمازش صحيح است، ولى اگر بدنش با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و بدون اين كه خود را آب بكشد غسل كند و نماز بخواند، غسل و نمازش باطل است، مگر اين كه طورى باشد كه به غسل نمودن، بدن هم پاك شود - مثل اين كه با آب معتصم غسل كند، يعنى آبى كه به ملاقات با نجس نجس نشود، مانند آب كر و جارى - و نيز اگر جايى از اعضاى وضو با رطوبت به چيزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد، و پيش از آن كه آن جا را آب بكشد وضو بگيرد و نماز بخواند، وضو و نمازش باطل مى باشد، مگر اين كه طورى