معروف و صلاة و اشباه آنها، و بعضى چنان است كه پاره افعال آن جناب را به تأمل و تدبر با رعايت تطبيق و تشبيه بر آنها مىتوان منطبق كرد، مثل حج و زكات و غير ذلك - عبرت عقلاء واولوا الابصار گشته.
و همچنين مكارم اخلاق از شجاعت و سماحت ومروت و غيرت وحميت و عفو و مدارات و نصيحت و اصلاح و يقين و اطمينان و ثبات ولين وحسن معاشرت ومواسات و بر و ملاطفت كه از آن حضرت ظاهر گشته، و اعظم از همه صبر كه في الحقيقة داراى همه مكارم و فضايل است كه مايه تعجب ملائكه سماويه - كه نفوس قدسيه وعباد مكرمين هستند - شده، و دور نيست اشاره به اين همه كمالات شده باشد فقره " لا يوم كيومك يا أبا عبد الله " (1).
و فاضل فقيه معاصر در كتاب (خصايص الحسين) شرحى مبسوط در تحقيق و تقريب عبادات صادره از آن جناب در روز عاشوراء آورده - كه اداى حق بيان اين مقام چنانچه شايسته اين نوع از تقريبات خطابيه است نموده - حاصل سخن اينكه چون آن جناب در مراتب ظهور بندگى امتيازى خاص و اختصاصى مخصوص داشته او را به ابو عبد الله كنيه دادند، و اين اعتبار به مشرب عربيت قريب است، چه هر كس داراى صفتى باشد، در مقام مبالغه گاهى بر سبيل تجريد بيانى مىگويند: " رأيت منه اسدا " و گاهى مىگويند: " فلان ابو جواد " يعنى صاحب جود زياد است، و اين استعمال فعلا در عرب شايع است، و اگر اقسام كناى منقوله از عرب را نيكو تدبر كنى و نيك بيانديشى شطرى صالح و فصلى مشبع از اين قسم خواهى يافت كه رفع استبعاد و دفع اشكال كند، چنانچه