كه معناى امر دارد مانند اين آيه: والمطلقات يتربصن بانفسهن ثلاثة قروء (1) (و زنان طلاق داده شده سه طهر (يا سه حيض) عده نگه مى دارند) كه معنايش امر است يعنى بايد در اين مدت عده نگه دارند. و نيز خداوند گنهكاران را لعنت كرده كه فرموده: لعن الذين كفروا من بنى اسرائيل على لسان داود (2) (كافران بنى اسرائيل بر زبان داود لعنت شدند). ان الذين يؤذون الله و رسوله لعنهم الله في الدنيا والاخرة (3) (آنان كه خدا و رسول او را مىآزارند خداوند در دنيا و آخرت لعنتشان كرده است). ملعونين اينما ثقفوا اخذوا وقتلوا تقتيلا (4) (ملعونند، هر جا كه يافت شدند بايد دستگير شوند و به سختى به قتل رسند). ان الله لعن الكافرين و اعد لهم سعيرا (5) (خداوند كافران را لعنت كرده و آتشى سوزان براى آنها فراهم كرده است). و به ابليس فرمود: وان عليك لعنتى الى يوم الدين (5) (و لعنت من تا روز جزا بر تو باد).
اما اين كه كسى گويد: (چه ثوابى در لعن نهفته است؟ و خداى متعال هيچ گاه به مكلف نمى گويد: چرا لعنت نكردى؟ بلكه به او خواهد گفت: چرا لعنت كردى؟ و اگر لعن كننده به جاى آن كه بگويد: (خدا فلانى را لعنت كند) بگويد:
(خداوندا، مرا بيامرز) براى خودش بهتر است، و اگر انسانى در تمام عمر خود ابليس را لعنت نكند بدان سبب مؤاخذه نمى گردد). اينها همه سخن نادان نابخردى است كه نمى داند چه مى گويد. زيرا لعنت فرستادن خود نوعى طاعت