1 - رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: هر كه از لعن كردن كسى كه خدايش لعن كرده خوددارى و احساس گناه كند لعنت خدا بر او باد. (1) 2 - ابن عباس گويد: على بن ابى طالب را در كتاب خدا نامهايى است كه مردم نمى شناسند. خداوند مى فرمايد: فأذن مؤذن بينهم (2) (مؤذنى در ميان آنان ندا در دهد كه...) مراد از مؤذن و ندا دهنده آن حضرت است كه مى گويد: هان! لعنت خدا بر كسانى كه ولايت مرا باور نداشتند و حق مرا سبك و ناچيز شمردند. (3) 3 - على بن عاصم كوفى اعمى در داستانى در از گويد: به امام هادى عليه السلام عرض كردم: من از يارى بدنى شما عاجزم و جز دوستى شما و بيزارى از دشمنانتان و لعن آنان در خلوت خود سرمايه اى ندارم، سرورا! حال من چگونه است؟ فرمود:
پدرم از جدم رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به من خبر داد كه فرموده است: هر كه از يارى ما خاندان عاجز باشد و دشمنان ما را در خلوت خود لعن كند خداوند صداى او را به همه فرشتگان مى رساند. پس هر گاه يكى از شما دشمنان ما را لعنت فرستد فرشتگان آن را بالا مىبرند و هر كس را كه آنان را لعن نكند لعنت مى كنند.
و چون صدايش به فرشتگان برسد براى او آمرزش مى طلبند و بر او ثنا