خدا سوگند، اگر چندان به سجده رود كه گردنش بشكند خداوند از او نمى پذيرد مگر با ولايت ما خاندان (1).
امام على بن موسى عليهما السلام فرمود:
بهترين عملى را كه عالم از دوستان و پيروان ما براى روز فقر و نياز و ذلت و مسكنت خود پيش مى فرستد آن است كه در دنيا درمانده اى از دوستان ما را از دست يكى از دشمنان ما كه دشمن خدا و رسول او است برهاند، چنين كسى همين كه از گور سربرآورد فرشتگان صف به صف او را از لب گور تا جايگاهش در بهشت الهى بر روى بالهاى خويش مى برند و به او گويند: مرحبا به تو، خوشا به حال تو اى كه سگهاى درنده را از مردمان نيكوكار مى راندى، و اى كسى كه در حق امامان پاك تعصب مى ورزيدى (2).
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:
خداوند براى برادرم على فضائل بى شمارى قرار داده است، هر كه يكى از فضائل او را از روى اعتقاد بازگويد خداوند گناهان گذشته دور و نزديك او را بيامرزد. و هر كه يكى از فضائل او را بنويسد تا زمانى كه نقشى از آن نوشته باقى است پيوسته فرشتگان براى او آمرزش مى طلبند. و هر كه به يكى از فضائل او گوش فرا دهد خداوند گناهانى را كه با گوش انجام داده بيامرزد. و هر كه به نوشته اى از فضائل او بنگرد خداوند گناهانى را كه با چشم انجام داده بيامرزد.
سپس فرمود: نگاه به على عبادت است، ياد على عبادت است و خداوند ايمان هيچ بنده اى را نمى پذيرد جز با ولايت او و بيزارى از دشمنان او (3).