مسأله 2073 - سركشى كردن به خانهء ديگران و تجسس براى اطلاع از ترك معروف و فعل منكر جايز نيست.
مسأله 2074 - امر به معروف و نهى از منكر، در مواردى كه براى امر كننده و نهى كننده موجب حرج و مشقت غير قابل تحمل از نظر عرف باشد، واجب نيست، مگر در امورى كه اهميت آنها در شرع مقدس به مرتبه اى باشد كه تكليف به آنها به واسطهء حرج رفع نشود، مانند حفظ دين و نفوس مسلمين.
مسأله 2075 - بر هر مكلفى به مقتضاى فرمان خداوند متعال - (يأيها الذين ءامنوا قوا انفسكم واهليكم نارا وقودها الناس والحجارة) - (اى كسانى كه ايمان آورده ايد، نگهداريد خود را و اهل خود را از آتشى كه آتش افروز آن مردم و سنگ است)، واجب موكد است كه اهل خود را امر به معروف و نهى از منكر كند، و به آنچه خود را به آن امر مى كند، آنان را امر كند، و از آنچه خود را نهى مى كند، آنان را نهى نمايد.
مسأله 2076 - بر هر مكلفى واجب است كه به قلب خود، از منكر كراهت داشته باشد، هر چند نتواند از آن جلوگيرى نمايد.
و در مقام امر به معروف و نهى از منكر، اول به اظهار كراهت قلبى، هر چند به ترك معاشرت با تارك معروف و فاعل منكر، و به وسيلهء زبان به موعظه و نصيحت، و بيان ثواب معروف و عذاب منكر، او را وادار به معروف نمايد، و از منكر باز دارد.
و اگر اين دو اثر نكرد، و جلوگيرى متوقف بر زدن بود، بايد به گونه اى باشد كه موجب ديه و قصاص نشود، و اگر نه، چنانچه - مثلا - موجب به جراحتى شود، در صورتى كه به عمد باشد، مجروح مى تواند قصاص كند و اگر از روى خطا باشد، مى تواند ديه بگيرد.
مسأله 2077 - وظيفهء آمر به معروف و ناهى از منكر آن است كه در امر به معروف و نهى از منكر غرض شارع مقدس را - كه ارشاد گمراه و اصلاح فاسد است - در نظر داشته باشد، و اين مهم حاصل نمى شود، مگر به آن كه مبتلا به گناه را مانند