آن است كه در ركعت سوم و چهارم نماز سه مرتبه بگويد: (سبحان الله والحمد لله ولا إله الا الله والله اكبر) - مقلد بايد يا به اين احتياط كه احتياط واجبش گويند عمل كند، يا به فتواى مجتهد ديگرى كه بعد از او از ديگران اعلم باشد و مى گويد يك مرتبه كفايت مى كند عمل نمايد، و همچنين است اگر مجتهد اعلم بفرمايد مسأله محل تأمل يا محل اشكال است.
و در فعل مستحبات و ترك مكروهات ذكر شده در اين رساله قصد رجاء شود.
مسأله 8 - اگر مجتهد اعلم بعد از آن كه در مسأله فتوا داده يا قبل از فتوا احتياط كند - مثلا بفرمايد: ظرف نجس را يك مرتبه در آب كر بشويند پاك مى شود، اگر چه احتياط آن است كه سه مرتبه بشويند - مقلد او مى تواند عمل به آن احتياط را كه احتياط مستحب گويند ترك كند.
مسأله 9 - اگر مجتهدى كه وظيفهء انسان تقليد از او بوده از دنيا برود، در صورتى كه اعلم بودن مجتهد زنده از ميت برايش ثابت شود، در مسائل مورد ابتلايى كه علم - اگر چه اجمالا - به اختلاف بين ميت وحى دارد واجب است به حى رجوع كند، و در صورتى كه اعلميت مجتهد ميت برايش ثابت بوده، مادامى كه اعلم بودن مجتهد زنده برايش ثابت نشود بايد به فتواى مجتهد ميت عمل كند، چه در زمان حيات او التزام به عمل به فتواى او داشته يا نداشته باشد، و چه عمل به فتواى او كرده يا نكرده باشد، و چه فتواى او را ياد گرفته يا ياد نگرفته باشد.
مسأله 10 - اگر در مسأله اى وظيفه اش آن بوده كه از مجتهد زنده تقليد كند دوباره نمى تواند از مجتهدى كه از دنيا رفته تقليد نمايد.
مسأله 11 - مسائلى را كه انسان معمولا به آنها مبتلا مى شود واجب است ياد بگيرد.
مسأله 12 - اگر براى انسان مسأله اى پيش آيد كه حكم آن را نمى داند، بايد احتياط كند يا اين كه با شرايطى كه ذكر شد تقليد نمايد، ولى چنانچه مخالفت غير اعلم با اعلم را در مسائل مورد ابتلا بداند - اگر چه اجمالا - و فتواى اعلم