را، گفتم فداى تو شوم تو ضامنى براى ايشان و كفيلى؟ فرمود من ضامنم و من كفيلم براى هر كه چنين كند، گفتم چگونه تعزيت دهند بعض ما بعضى را؟
فرمود مىگويند:
" أعظم الله أجورنا بمصابنا بالحسين بالحسين عليه السلام وجعلنا واياكم من الطالبين بثاره مع وليه الامام المهدى من آل محمد عليهم السلام ".
يعنى بزرگ فرمايد خداوند اجرهاى ما را به مصيبت زدگى ما به حسين عليه السلام، و قرار دهد ما وشما را از خواهندگان خون او با ولى دم او امام " مهدى " از آل محمد صلى الله عليه وآله.
و اگر بتوانى كه بيرون نيائى از خانه آن روز را چنان كن، كه همانا او روز شومى است كه برآورده نشود در او حاجت مؤمنى، و اگر برآورده شود بركت براى او در او نيست، و رشدى در او نبيند، و بايستى كه ذخيره نكند كسى از شماها براى منزل خود در آن روز چيزى اگر كسى در آن روز ذخيره كند بركت نباشد او را در ذخيره خود و مبارك نشوند بر او اهل او.
چون چنين كنند خدا بنويسد براى ايشان ثواب هزار حج و هزار عمره و هزار غزوه كه همه آنها با رسول خداى باشد، ومر ايشان راست ثواب مصيبت هر نبى و رسولى و صديقى و شهيدى كه مرده باشد يا كشته شود از آن روز كه خدا دنيا را آفريده تا آن وقت كه قيامت بپاى شود.
صالح بن عقبة وسيف بن عميره گفتند كه علقمة بن محمد الحضرمى گفت به حضرت باقر عليه السلام گفتم تعليم كن مرا دعائى كه من به او دعا كنم چون از نزديك او را زيارت كنم و بخواهم ايماء كنم از شهرهاى دور بسوى او از خانه خود به سلام بر او.