وارضاه در (كامل الزيارة) سند به صادق آل محمد عليهم السلام مىرساند كه فرمود چون حسين كشته شد اهل ما شنيدند كه منادى ندا كرد: " اليوم نزل البلاء على هذه الامة " امروز بلا نازل شد بر اين امت، و از اين پس فرحى نخواهند ديد تا قائم شما عليه السلام قيام كند، وسينه‌هاى شما را شفاء دهد و دشمنان شما را بكشد ، و بواسطه خون ريخته شما خونها بريزد، اهل بيت ما از اين ندا به فزع در آمدند، و گفتند ناچار واقعه‌اى بايد دست داده باشد كه ما ندانيم، بعد از چندى خبر شهادت حسين عليه السلام رسيد، چون حساب كردند آن ندا در همان شبى بود كه حسين كشته شده بود در روز او (1).
ب - در (علل الشرايع) از عبد الله بن الفضل روايت كرده كه به صادق آل محمد عليهم السلام گفتم يابن رسول الله چگونه روز عاشوراء روز مصيبت وغم وجزع وبكاء شد و روز وفات رسول خداى و فاطمه وامير المؤمنين وحسن عليهم السلام به اين مرتبه نشد؟ فرمود همانا روز كشتن حسين مصيبت او اعظم ساير ايام است، وجهة اين آن است كه اصحاب كساء كه اكرم خلق بودند پنج تن بودند، و چون پيغمبر صلى الله عليه وآله رفت تسلى مردم به على وفاطمة وحسنين بود، چون فاطمه عليها السلام رفت به امير المؤمنين وحسنين عليهم السلام، و چون امير المؤمنين رفت به حسنين عليهما السلام و چون حسن عليه السلام رفت به حسين عليه السلام، و چون حسين عليه السلام رفت يكتن از اصحاب كساء نماند كه تعزى وتسلى خلق به او باشد، و رفتن او چون رفتن جميع آنها شد، چنانچه بقايش چون بقاى جميع بود، پس از اين جهت روز قتل حسين اعظم ايام شد از جهت مصيبت.
راوى مىگويد: گفتم يابن رسول الله چرا در علي بن الحسين عزاء وسلوه خلق نبود، چنانچه در آباء كرام او بود؟ فرمود: بلى على بن الحسين عليه السلام سيد عابدان