و امام زمان و حجت خداى بر خلق بعد از پدران خود بود، و لكن او ملاقات رسول صلى الله عليه وآله نكرده، وتلقى سماعى كه علي وحسنين عليهم السلام را بود براى او نبود، و علمش به وراثت بود، وامير المؤمنين و فاطمه و حسنين عليهم السلام را مردم با رسول خداى در احوال متواليه ديده بودند، و به هر يك نظر مىكردند متذكر حال او با رسول صلى الله عليه وآله واقوال او در حق ايشان و براى ايشان مىشدند، چون همه رفتند خلق فاقد مشاهده آن جماعت شدند كه اكرم خلق بودند بر خداى تعالى، و در هيچ يك فقد همه نبود مگر در فقد حسين عليه السلام چه آخر همه رفت، چه از اين روى روز قتل او اعظم شد بحسب مصيبت (1).
در اين حديث مبارك چند جا تصريح كرده به اينكه مصيبت سيد الشهداء عليه السلام اعظم مصائب است بر مسلمين.
ومؤيد مضمون اين حديث است كلامى كه از عالمه غير متعلمه عقيله رسالت ورضيعه ثدى عصمت حضرت زينب ارواحنا لتراب اقدامها الفداء در (ارشاد) شيخ مفيد رضى الله عنه و جز او منقول است كه در شب عاشورا به سيد الشهداء عليه السلام عرض كرد " وا ثكلاه ليت الموت اعدمنى الحيوة، اليوم ماتت امي فاطمة وابي علي واخي الحسين يا خليفة الماضى وثمال الباقى (2).
ج - در خصال از عمر بن بشر نقل مىكند كه به ابو اسحق گفتم - يعنى صادق آل محمد عليهم السلام چه اين از كناى آن جناب است - چه وقت مردم ذليل شدند؟
فرمود آن روز كه حسين كشته شد، وادعاء شد زياد و كشته شد حجر بن عدى (3)