رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: مال دنيا به گونه اى است كه هر چه بيشتر و انبوه تر شود گرفتارى صاحبش افزون گردد، پس هيچ گاه به شخص ثروتمند غبطه نبريد جز ثروتمندى كه مال خود را در راه خدا ببخشد، ولى آيا نمى خواهيد كه شما را خبر دهم به كسى كه سرمايه اش از دوست شما كمتر و بازگشتش سريع تر و غنيمتش بيشتر و آنچه از خيرات براى او فراهم شده براى او در عرش خداى رحمن محفوظ مانده است؟ گفتند: چرا اى رسول خدا، فرمود: به اين مردى كه به سوى شما پيش مى آيد بنگريد. ديديم مردى ژنده پوش از انصار آمد، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: امروز براى اين مرد از خيرات و طاعات به اندازه اى به آسمان بالا رفت كه اگر بر اهل آسمانها و زمين بخش گردد بهره كمترينشان از آن آمرزش گناهان و واجب شدن بهشت براى او است. گفتند: از چه رو اى رسول خدا؟ فرمود: از خودش بپرسيد تا شما را از آنچه امروز كرده آگاه سازد.
ياران رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به دو روى كرده، گفتند: گوارايت باد اين نيكويى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در حق تو كرد! امروز چه كرده اى كه اين همه پاداش برايت نوشته اند؟ گفت: نمى دانم كه امروز كار نيكى كرده باشم جز آن كه از خانه خارج شدم و در پى كارى رفتم كه در انجامش كوتاهى كرده بودم و چون ترسيدم كه ديگر به آن كار نرسم با خود گفتم: به جاى آن مى روم به چهره على بن ابى طالب عليه السلام مىنگرم، زيرا از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه مى فرمود: (نگاه به چهره على عبادت است).
در اينجا رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: آرى، به خدا سوگند عبادت است، چه عبادتى! اى بنده خدا، تو رفتى كه دينارى براى خوراك عيالت به دست آورى ولى از دستت رفت، و به جاى آن نگاه به چهره على كردى در حالى كه دوستدار اويى و به فضل او معتقد هستى، و اين براى تو بهتر است از اين كه به اندازه دنيا زر سرخ مى داشتى و آن را در راه خدا انفاق مى كردى، و همانا به شمار هر نفسى