ولايت ما ياد مى كنى و بدان فرا مى خوانى؟ گفتم: آرى. فرمود: آن گاه كه در سرزمينهاى اسلامى هستى چه؟ آيا در آنجا از ولايت ما ياد مى كنى و بدان فرا مىخوانى؟ گفتم: نه. فرمود: اگر تو در سرزمينهاى شرك بميرى به تنهايى به صورت امتى محشور مى شوى و نورت پيشاپيش تو حركت مى كند. (1) 7 - سعد اسكافى گويد: به امام باقر عليه السلام گفتم: من مى نشينم و از حق و فضل شما (براى مردم) سخن مى گويم، فرمود: دوست داشتم كه در هر مسافت سى ذراعى يك تن چون تو سخنگويى بود. (2) 8 - ابى المغرا گويد: شنيدم ابو الحسن (امام كاظم يا امام رضا) عليه السلام مى فرمود:
هيچ چيزى بيش از ديدار برادران دينى با يكديگر شيطان را جريحه دار نمى كند، هر گاه دو مؤمن با يكديگر ديدار كنند و از خدا و فضل ما خاندان ياد كنند گوشتى بر صورت شيطان نمى ماند و همه مىريزد تا آنجا كه روحش از شدت درد به فغان مى آيد و فرشتگان آسمان و دربانان بهشت آگاه مى شوند و او را لعنت مى فرستند، تا آن كه فرشته مقربى نمى ماند جز آن كه او را لعنت مى فرستد و او رانده و مانده و دور شده مى گردد. (3) 9 - امام صادق عليه السلام فرمود: شيعيان ما با يكديگر مهربانند، هر گاه با هم خلوت كنند ياد خدا نمايند، همانا ياد ما از ياد خداست، هر گاه ما ياد شويم خدا ياد شده است، و هر گاه دشمن ما ياد شود شيطان ياد شده است. (4) 10 - و نيز فرمود: خدا را غير از كرام الكاتبين (فرشتگان بزرگوارى كه اعمال بندگان را مىنويسند) فرشتگانى سياحت گر است كه چون به گروهى گذر كنند كه