ممكن نيست - مثل اينكه مال نشانه دارد ولى در جايى پيدا كند كه معلوم است به واسطهء اعلان، صاحب آن پيدا نمى شود، يا نشانه دار نباشد - مى تواند از روز اول آن را از طرف صاحبش به فقراء صدقه بدهد، و بنابر احتياط واجب به اذن حاكم شرع باشد.
مسأله 2639 - اگر چيزى را پيدا كند و به خيال اين كه مال خود او است بردارد، بعد بفهمد مال خودش نبوده، احكام گمشده - كه در مسائل قبل گذشت - بر آن جارى است.
مسأله 2640 - لازم نيست موقع اعلان جنس چيزى را كه پيدا كرده بگويد، بلكه همين قدر كه بگويد چيزى پيدا كرده ام كافيست، مگر در صورتى كه بدون ذكر جنس، اعلان - از جهت تأثير در التفات كسى كه مالش را گم كرده - بى فايده باشد.
مسأله 2641 - اگر كسى چيزى را پيدا كند و ديگرى بگويد مال من است و نشانه هاى آن را بگويد، در صورتى بايد به او بدهد كه اطمينان داشته باشد مال اوست، و لازم نيست نشانه هايى را كه بيشتر اوقات صاحب مال هم ملتفت آنها نيست بگويد.
مسأله 2642 - اگر قيمت چيزى كه پيدا كرده به يك درهم برسد، چنانچه اعلان نكند و در مسجد يا جاى ديگرى بگذارد و آن چيز از بين برود يا ديگرى آن را بردارد، كسى كه آن را پيدا كرده ضامن است.
مسأله 2643 - هرگاه چيزى را پيدا كند كه تا يك سال قابل ماندن نيست - مانند ميوه و سبزيجات - بنابر احتياط واجب تا زمانى كه آسيبى به آن نرسد نگه دارد، و چنانچه صاحبش پيدا نشد به اذن حاكم شرع يا وكيل او، و در صورت نبودن اين دو به اذن عدول مؤمنين - در صورتى كه ميسر باشد - آن را قيمت كند و بفروشد، يا خودش بردارد و پول آن را نگه دارد، و بنابر احتياط واجب از زمان پيدا شدن تا يك سال اعلان كند، و در صورت پيدا نشدن صاحبش به آنچه كه در مسألهء " 2632 " گذشت عمل نمايد.