كه هر وقت پيدا شد به او بدهد، يا از طرف صاحبش به فقرا صدقه بدهد، يا براى خود بردارد، ولى هرگاه صاحبش پيدا شد حق دارد بگيرد، و اگر آن مال را در حرم پيدا كرده باشد بايد از طرف صاحبش به فقرا صدقه بدهد.
مسأله 2633 - بعد از آن كه يك سال اعلان كرد و صاحب مال پيدا نشد، اگر مال را براى صاحبش نگهدارى كند و از بين برود، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى نكرده و تعدى يعنى زياده روى هم ننموده، ضامن نيست، ولى اگر براى خود برداشته و از بين رفته، در صورتى كه مالك پيدا شود و مطالبه كند ضامن است، و اگر صدقه داده باشد، صاحب مال مخير است بين آن كه به صدقه راضى شود يا عوض مالش را بگيرد و ثواب صدقه براى صدقه دهنده باشد.
مسأله 2634 - كسى كه مالى را پيدا كرده، اگر عمدا به دستورى كه گذشت اعلان نكند، گذشته از اين كه معصيت كرده، تكليف ساقط نشده و بايد به همان دستور اعلان كند.
مسأله 2635 - اگر ديوانه يا بچهء نابالغ چيزى كه بايد اعلان شود پيدا كند، ولى او مى تواند به دستور مذكور اعلان نمايد، ولى اگر از آنها گرفت اعلان بر او واجب مى شود، و پس از يك سال يا آن را براى صاحبش نگهدارى كند، و يا براى صغير يا ديوانه تملك كند، و يا از طرف صاحبش به فقرا صدقه بدهد، و اگر صاحبش پيدا شد و راضى به صدقه نشد، ولى - بنابر احتياط واجب - عوض آن را از مال خودش بپردازد.
مسأله 2636 - اگر انسان در بين سالى كه اعلان مى كند از پيدا شدن صاحب مال نااميد شود، تملك آن اشكال دارد، ولى مى تواند از طرف صاحبش صدقه بدهد، و بنابر احتياط واجب از حاكم شرع اذن بگيرد.
مسأله 2637 - اگر در بين سالى كه اعلان مى كند مال از بين برود، چنانچه در نگهدارى آن كوتاهى كرده يا تعدى يعنى زياده روى كرده باشد ضامن است، و اگر كوتاهى نكرده و زياده روى هم ننموده ضامن نيست.
مسأله 2638 - اگر مالى پيدا كند كه قيمت آن به يك درهم مى رسد و تعريفش