بياشامد، روزه ء او باطل مى شود، چه خوردن و آشاميدن آن چيز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاك و شيره ء درخت، و چه كم باشد يا زياد، حتى اگر رطوبتى از دهان بيرون آورد و دوباره به دهان ببرد و فرو دهد، روزه باطل مى شود، مگر آن كه آن رطوبت در آب دهان به طورى از بين برود كه رطوبت خارج به آن گفته نشود.
مسأله 1582 - اگر موقعى كه مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، بايد لقمه را از دهان بيرون آورد، و چنانچه عمدا فرو ببرد روزه اش باطل است، و به دستورى كه خواهد آمد، كفاره هم بر او واجب مى شود.
مسأله 1583 - اگر روزه دار سهوا چيزى بخورد يا بياشامد، روزه اش باطل نمى شود.
مسأله 1584 - تزريق آمپولى كه به جاى دوا به كار مى رود يا عضو را بى حس مى كند، اشكال ندارد، و احتياط مستحب آن است كه روزه دار از استعمال آمپولى كه به جاى آب و غذا به كار مى رود خوددارى كند.
مسأله 1585 - اگر روزه دار چيزى را كه لاى دندان مانده است با التفات به اين كه روزه دارد عمدا فرو ببرد، روزه اش باطل مى شود.
مسأله 1586 - كسى كه مى خواهد روزه بگيرد، لازم نيست پيش از اذان دندانهايش را خلال كند، ولى اگر بداند يا اطمينان داشته باشد غذايى كه لاى دندان مانده در روز فرو مى رود، چنانچه خلال نكند و چيزى از آن فرو رود، روزه اش باطل مى شود.
مسأله 1587 - فرو بردن آب دهان، اگر چه به واسطهء خيال كردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى كند.
مسأله 1588 - فرو بردن اخلاط سر و سينه، تا به فضاى دهان نرسيده اشكال ندارد، ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرند.
مسأله 1589 - اگر روزه دار به قدرى تشنه شود كه بترسد از تشنگى بميرد، واجب