خصوصيتى هم كه به آن ختم مى شود (والذين هم على صلواتهم يحافظون) (و آن چنان كسانى كه همانها بر نمازهايشان محافظت دارند).
پس افتتاح ايمان و ختم ايمان به نماز است، وثمره ء آن هم اين آيه است: (اولئك هم الوارثون - الذين يرثون الفردوس هم فيها خالدون) و از سنت همين اندازه بس است كه از حضرت صادق (عليه السلام) روايت شده كه فرمودند: بعد از معرفت خدا چيزى را افضل از اين صلوات پنجگانه نمى دانم، و عدم علم از آن حضرت، علم به عدم است، و اين روايت بيان كلام خداست، و خداوند متعال هم در قرآن مجيد مى فرمايد: (ذلك الكتاب لا ريب فيه هدى للمتقين الذين يؤمنون بالغيب ويقيمون الصلاة) بعد از ايمان به غيب اقامهء نماز ذكر شده است.
و در عظمت نماز همين اندازه كفايت مى كند كه جامع تر از نماز بين عبادات عبادتى يافت نمى شود، زيرا اين عبادتى است مشتمل بر عبادت فعلى و بر عبادت قولى، و عبادت فعلى آن شامل افعال عبادى از ركوع و سجود و قيام و قعود است، و عبادت قولى آن شامل قرائت و ذكر وجامع جميع معارف الهيه از تسبيح و تكبير و تحميد و تهليل كه اركان اربعهء معارف حضرت حق سبحانه و تعالى است، و مشتمل است بر تمام عبادات ملائكهء مقربين، كه عده اى از آنها عبادتشان در قيام است وعده اى در قعود و جمعى در ركوع و جمعى در سجود.
و عناوينى كه براى نماز در روايات وارد شده زياد است كه از آن جمله است:
" رأس الدين، واخر وصايا الانبياء، واحب الاعمال، و خير الاعمال، وقوام الاسلام، و استقبال الرحمن، منهاج الانبياء، و به يبلغ العبد الى الدرجة العليا ".
(دوم) انسان مواظب باشد كه به عجله و شتاب زدگى نماز نخواند، و در حال نماز به ياد خدا و با خضوع و خشوع و وقار باشد، و متوجه باشد كه با چه كسى سخن مى گويد و خود را در مقابل عظمت و بزرگى خداوند عالم ناچيز ببيند.
و نيز بايد نمازگزار توبه و استغفار نمايد و گناهانى را كه مانع قبول شدن نماز