كه از اول ايام عادت تأخير بيفتد ولى خارج از عادت نباشد، و اما خونى كه خارج ايام عادت ببيند و داراى نشانه هاى حيض نباشد، در صورتى كه دو روز يا بيشتر از آخر ايام عادت متأخر باشد حيض نيست و در كمتر از دو روز بنابر احتياط واجب جمع كند بين تروك حائض و اعمال مستحاضه.
مسأله 487 - زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر همهء روزهاى عادت و قبل از عادت - به قدرى كه عرفا بگويند عادتش جلو افتاده و يا با نشانه هاى حيض - و بعد از عادت با نشانه هاى حيض خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است، و اگر از ده روز بيشتر شود فقط خونى را كه در روزهاى عادت خود ديده حيض است و خونى كه پيش از آن و بعد از آن ديده استحاضه مى باشد، و بايد عبادتهايى را كه در روزهاى پيش از عادت و بعد از عادت به جا نياورده قضا نمايد.
و اگر همهء روزهاى عادت را با چند روز پيش از عادت به قدرى كه عرفا بگويند عادتش جلو افتاده يا با نشانه هاى حيض خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود همه حيض است، و اگر از ده روز بيشتر شود، فقط روزهاى عادت او حيض است و خونى كه جلوتر از آن ديده استحاضه مى باشد، و چنانچه در آن روزها عبادت نكرده بايد قضا نمايد.
و اگر همهء روزهاى عادت را با چند روز بعد از عادت با نشانه هاى حيض خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است، و اگر زايد بر عادت نشانه هاى حيض را نداشته باشد، بنابر احتياط واجب در زايد جمع كند بين تروك حائض و اعمال مستحاضه، و اگر از ده روز بيشتر شود روزهاى عادت حيض و مابقى استحاضه است.
مسأله 488 - زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر مقدارى از روزهاى عادت را با چند روز پيش از عادت كه عرفا بگويند عادتش جلو افتاده يا با نشانه هاى حيض خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود همه حيض است، و اگر از ده روز بيشتر شود، روزهايى كه در عادت خون ديده با چند روز پيش از آن كه عرفا