نجاست تغيير نكند و در غير آن شستن تغيير ضرر ندارد، مثلا اگر چيزى دو دفعه شستن در او لازم باشد، در دفعهء اول اگر چه تغيير كند، و در دفعهء دوم به آبى تطهير كند كه تغيير نكند، پاك مى شود.
(چهارم) آن كه بعد از آب كشيدن چيز نجس، عين نجاست در آن نباشد، و پاك شدن چيز نجس با آب قليل - يعنى آب كمتر از كر - شرطهاى ديگرى هم دارد كه بعد خواهد آمد.
مسأله 151 - اگر داخل ظرف نجس شود با آب قليل بايد سه مرتبه شست و در كر و جارى يك مرتبه كافيست، ولى ظرفى را كه سگ از آن مايعى را خورده است، بايد اول با خاك پاك خاك مالى كنند سپس آن خاك را زايل نموده و بعد با خاك مخلوط به آب بمالند - و جمع بين اين دو بنابر احتياط واجب است - و بعد آب بريزند كه خاك او زايل شود، و سپس در كر يا جارى يك مرتبه بشويند و يا با آب قليل - بنابر احتياط واجب - دو مرتبه بشويند، و همچنين ظرفى را كه سگ ليسيده بنابر احتياط بايد به طريق مذكور تطهير كنند.
مسأله 152 - اگر دهانهء ظرفى كه سگ دهن زده تنگ باشد و نشود آن را خاك مال كرد، چنانچه ممكن است بايد پارچه يا مانند آن به چوبى بپيچند و به توسط آن اول خاك را به آن ظرف بمالند و آن خاك را زايل كنند، سپس خاك مخلوط به آب را به آن وسيله به ظرف بمالند - و جمع بين اين دو بنابر احتياط واجب است - و اگر ممكن نشد به وسيلهء شدت حركت اين دستور را انجام دهند، و بعد به ترتيبى كه در مسألهء قبل گذشت بشويند.
مسأله 153 - ظرفى را كه خوك از آن چيز روانى بخورد يا اين كه در آن موش صحرايى مرده باشد بايد هفت مرتبه شست، چه با آب قليل و چه با آب كر و جارى، و همچنين است بنابر احتياط واجب ظرفى را كه خوك بليسد.
مسأله 154 - ظرفى را كه به شراب نجس شده بايد سه مرتبه بشويند، و فرقى بين آب قليل و كر و جارى نيست، و احتياط مستحب آن است كه هفت مرتبه بشويند.