امورى كه پايه هاى حكومت تو را مىلرزاند از سازگارى و كوتاه آمدن با دشمنان كارسازتر است).
اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: اما خداوند چنين حكمى نفرموده است اى مالك!
خداوند فرموده: (جان را به جان قصاص كنيد)، (1) پس ديگر چه جاى اندكى ستم؟ (2) و نيز فرموده است: (و هر كه مظلوم كشته شود ما قدرتى در اختيار ولى او نهاده ايم (كه انتقام گيرد) ولى نبايد در قتل اسراف كند چرا كه او (از سوى ما) يارى شده است). (3) ابوبردة بن عوف ازدى - كه از طرفداران عثمان بود و در جنگ جمل شركت نكرد و در جنگ صفين هم با نيتى متزلزل در ركاب حضرت بود - برخاست و گفت: اى اميرمؤمنان، به نظر شما اين كشتگانى كه در پيرامون عايشه و طلحه و زبير به روى زمين افتاده اند گناهشان چه بود؟ فرمود: آنان شيعيان و كارگزاران مرا كشتند و آن مرد از قبيله ربيعه عبدى رحمه الله را با گروهى از مسلمانان به جرم آن كه گفتند: ما مانند شما بيعت را نمىشكنيم و مانند شما خيانت و نامردمى نمىكنيم، كشتند، و بر آنان شوريدند و به ظلم و ستم همه را از دم تيغ گذراندند، و من از آنان خواستم كه قاتلان برادرانم را از ميان اين گروه به من بسپارند تا آنها را قصاص كنم آن گاه كتاب خدا را ميان خودمان داور كنيم، اما سر بر تافتند و به