طلاق مى آيد - عده نگه دارد.
مسأله 2514 - مردى كه از پدر و مادر غير مسلمان به دنيا آمده و مسلمان شده، اگر بعد از ازدواج مرتد شود، چنانچه با زنش نزديكى نكرده، يا اين كه زن نه سالش تمام نشده، يا يائسه باشد، عقد باطل مى گردد وعده ندارد، و اگر بعد از نزديكى مرتد شود و زن او نه سالش تمام شده و يائسه هم نباشد، بايد آن زن به مقدار عده ء طلاق - كه در احكام طلاق مى آيد - عده نگه دارد، و اگر تا تمام شدن عده مسلمان نشود عقد باطل است، و اگر پيش از تمام شدن عده مسلمان شود، بقاى عقد محل اشكال است و بنابر احتياط واجب اگر بخواهد با او بماند دوباره زن را عقد نمايد، و اگر بخواهد جدا شود طلاق بدهد.
مسأله 2515 - اگر زن در عقد با مرد شرط كند كه او را از شهرى بيرون نبرد و مرد هم قبول كند، نبايد زن را بدون رضايتش از آن شهر بيرون ببرد.
مسأله 2516 - اگر زنى از شوهر سابقش دخترى داشته باشد، شوهر بعدى مى تواند آن دختر را براى پسر خود كه از اين زن نيست عقد كند، و اگر مردى دخترى را براى پسر خود عقد كند مى تواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد.
مسأله 2517 - اگر زنى از زنا آبستن شود، در صورتى كه خود آن زن يا مردى كه با او زنا كرده يا هر دوى آنان مسلمان باشند، براى آن زن جايز نيست بچه را سقط كند، و همچنين است - بنابر احتياط واجب - در صورتى كه مسلمان نباشند.
مسأله 2518 - اگر كسى با زنى كه شوهر ندارد و در عده ء كسى هم نيست زنا كند، چنانچه بعد از استبراء - به نحوى كه در مسألهء " 2463 " گذشت - او را عقد كند و بچه اى از آنان پيدا شود، در صورتى كه ندانند از نطفهء حلال است يا حرام، آن بچه بدون اشكال حلال زاده است، ولى اگر قبل از استبراء او را عقد كرده و نزديكى كرده باشد، محل اشكال است.
مسأله 2519 - اگر مرد نداند كه زن در عده است و با او ازدواج كند، چنانچه زن هم نداند و بچه اى از آنان به دنيا آيد، حلال زاده است و شرعا فرزند هر دو مى باشد، ولى اگر زن مى دانسته كه در عده است، شرعا بچه فرزند پدر است، و كسى