مسأله 2554 - سزاوار است كسانى كه به واسطهء شير خوردن خويشى پيدا مى كنند، يكديگر را احترام نمايند، ولى از يكديگر ارث نمى برند، و حقوق خويشاوندى كه انسان با خويشان خود دارد براى آنان نيست.
مسأله 2555 - مستحب است بچه را دو سال تمام شير بدهند.
مسأله 2556 - اگر به واسطهء شير دادن حق شوهر از بين نرود، زن مى تواند بدون اجازه ء شوهر بچهء ديگران را شير دهد، ولى جايز نيست بچه اى را شير دهد كه به واسطهء شير دادن به آن بچه به شوهر خود حرام مى شود.
و اما آنچه مشهور فقهاء " اعلى الله مقامهم " فرموده اند كه: " اگر مردى دختر شيرخوارى را براى خود عقد كرده باشد، زنش نبايد آن دختر را شير دهد، چون اگر آن دختر را شير دهد، خودش مادر زن شوهرش مى شود و بر او حرام مى گردد " محل اشكال است، ولى دخترى را كه شوهر عقد كرده بر او حرام مى شود، چه شير از شوهر باشد، و چه شير از غير شوهر باشد و زن مدخوله باشد.
مسأله 2557 - جمعى از فقهاء " اعلى الله مقامهم " فتوا داده اند كه: " اگر كسى بخواهد زن برادرش به او محرم شود، بايد دختر شيرخوارى را مثلا دو روزه براى خود متعه كند و در آن دو روز با شرايطى كه در مسألهء " 2538 " گذشت زن برادرش آن دختر را شير دهد، زيرا مادر رضاعى زن او مى شود " ولى اين فتوى خالى از اشكال نيست.
مسأله 2558 - اگر مرد پيش از آن كه زنى را براى خود عقد كند بگويد: به واسطهء شير خوردن آن زن بر او حرام شده، مثلا بگويد: شير مادر او را خورده، چنانچه تصديق او ممكن باشد، نمى تواند با آن زن ازدواج كند، و اگر بعد از عقد بگويد و خود زن هم حرف او را قبول نمايد، عقد باطل است، پس اگر مرد با او نزديكى نكرده باشد يا نزديكى كرده باشد ولى در وقت نزديكى كردن زن بداند بر آن مرد حرام است، مهر ندارد، و اگر بعد از نزديكى بفهمد كه بر آن مرد حرام بوده، شوهر بايد مهر او را مطابق مهر زنهايى كه مثل او هستند بدهد.