ظالم باشد، بايد نماز را تمام بخواند، و اگر ناچار باشد يا مثلا براى نجات دادن مظلومى با او مسافرت كند، نمازش شكسته است.
(1057) اگر به قصد تفريح و گردش مسافرت كند حرام نيست و بايد نماز را شكسته بخواند.
(1058) اگر براى لهو و خوشگذرانى به شكار رود نمازش تمام است و چنانچه براى تهيه‌ معاش به شكار رود، نمازش شكسته است و اگر براى كسب و زياد كردن مال برود، پس اگر از كسانى مىشود كه شغلشان در مسافرت كردن است نمازش تمام است و روزه مىگيرد. و اگر نه احتياط واجب در جمع بين شكسته و تمام است ولى روزه را افطار مىكند.
(1059) كسى كه سفرش براى معصيت است اگر در بين راه توبه كرده، در صورتى كه باقيمانده سفر به اندازه مسافت شرعى باشد نمازش شكسته است و اگر توبه نكرده و پس از ارتكاب معصيت و يا بدون آن برگشت در صورتى كه بقيه ‌سفر به اندازه مسافت شرعى باشد بنابر اظهر نماز را شكسته مىخواند.
(1060) اگر قسمتى از سفر براى كار حرام و قسمتى ديگر براى كار غير حرام باشد آن قسمت سفر كه براى غير حرام است ملاك شروع مسافت شرعى براى شكسته بودن نماز است.
شرط ششم: از صحرانشين هايى نباشد كه در بيابان ها گردش مىكنند و هر جا آب و خوراك براى خود و حيواناتشان پيدا كنند مىمانند و بعد از چندى به جاى ديگر مىروند، و صحرا نشين ها در اين مسافرت ها بايد نماز را تمام بخوانند.
شرط هفتم: شغل او مسافرت نباشد، بنا بر اين شتردار و راننده و چوبدار و كشتيبان و مانند اينها، اگر چه براى بردن اثاثيه منزل خود مسافرت كنند، نمازشان تمام است.
(1061) كسى كه شغلش مسافرت است اگر براى كار ديگرى، مثلا براى زيارت يا حج مسافرت كند، بايد نماز را شكسته بخواند، ولى اگر مثلا راننده، عده اى را