(106) اگر انسان نداند كه زير پوست خون مرده يا گوشت به واسطه كوبيده شدن به آن حالت در آمده، پاك است.
(107) اگر موقع جوشيدن غذا ذره اى خون در آن بيفتد، تمام غذا و ظرف آن نجس مىشود، و جوشيدن و حرارت و آتش، پاك كننده آن نيست.
(108) زردابه اى كه در حال بهبودى زخم در اطراف آن پيدا مىشود، اگر معلوم نباشد كه با خون مخلوط است و به آن خون زرد نيز نگويند، پاك است. اما اگر قبلا مىدانستيم خون بوده ولى حالا شك در خون بودن آن داشته باشيم، نجس است.
سگ و خوك (109) سگ و خوكى كه در خشكى زندگى مىكنند، همه‌ اجزاء، حتى مو، استخوان، پنجه، ناخن و رطوبت آنها، نجس است، ولى سگ و خوك دريايى پاك است.
كافر (110) كسى كه منكر خدا يا براى خدا شريك قائل است يا پيامبرى حضرت خاتم الانبياء محمد بن عبد الله (صلى الله عليه وآله و سلم) را قبول ندارد و همين طور كسى كه ايمان به خدا و پيامبر (صلى الله عليه وآله و سلم) نداشته باشد، كافر و نجس مىباشد. همچنين كسى كه يكى از ضروريات دين اسلام مثل نماز يا روزه را با علم به اين كه ضرورى دين است انكار نمايد، نجس مىباشد. و اگر از روى تقصير نداند و انكار نمايد، احتياطا بايد از او اجتناب كرد.
(111) تمام بدن كافر، حتى مو، ناخن و رطوبتهاى او نجس است.
(112) اگر پدر و مادر و جد و جده بچه نابالغ، كافر باشند، آن بچه هم نجس است، و اگر يكى از اينها مسلمان باشد بچه نيز پاك است.
(113) كسى كه معلوم نيست مسلمان است يا نه، پاك مىباشد ولى احكام