ازدواج عقد نكاح يا ازدواج عقدى است كه به وسيله ‌آن زن به مرد حلال مىشود و آن بر دو قسم است:
1 - عقد دائم، و آن عبارت است از ازدواجى كه مدت در آن معين نشود و زنى را كه به اين صورت عقد مىكنند " دائمه " گويند.
2 - عقد غير دائم، و آن عبارت است از ازدواجى كه مدت در آن معين شود وزنى را كه به اين صورت عقد كنند " متعه " يا " صيغه " مىنامند، مثل آن كه به مدت يك ساعت يا يك روز يا يك ماه يا بيشتر عقد نمايند.
احكام عقد (1879) در زناشويى دائم يا غير دائم، بايد صيغه عقد خوانده شود و تنها راضى بودن زن و مرد كافى نيست، و صيغه را يا خود زن و مرد مىخوانند، يا ديگرى را وكيل مىكنند كه از طرف آنان بخواند.
(1880) وكيل لازم نيست مرد باشد، زن هم مىتواند براى خواندن صيغه از طرف ديگرى وكيل شود.
(1881) اگر زن كسى را وكيل كند كه او را مثلا ده روز به عقد مردى در آورد و ابتداى ده روز را معين نكند، در صورتى كه از گفته‌ زن معلوم شود كه به وكيل اختيار كامل داده، آن وكيل مىتواند هر وقت كه بخواهد او را ده روز به عقد آن مرد